رواية طفلتي الهاربة الفصل الثاني 2 بقلم ندى أحمد

و احمد فى الشقة اكتشف انها هربت و نزل وراها بسرعة و عند قدر بتجرى بسرعة و فجأة سمعت صوت احمد من وراها 

احمد بغضب : قدددددر 

قدر بدموع و خوف بتجرى و احمد وراها بسرعة 

فجأة 

فى عربية وقفت قدام احمد عطلته شوية 

و قدر ركبت أتوبيس كبير و قعدت وهى بترتعش و خايفة و مش عارفة هتروح فين ولا هتعمل ايه 

و فضلت تعيط و تفتكر كل مرة احمد كان بيض*ربها فيها بسبب و من غير سبب و ان ازاى كل ده سكتت و مفقاتش غير متأخر و بقى خلاص جوزها 

قدر نزلت من الاتوبيس مش عارفة هى فين ولا المفروض هتبات فين لحد الصبح بتبص لقيت فى رقبتها سلسلة دهب راحت أقرب محل و باعتها و بالفلوس باتت فى بانسيون 

تانى يوم الصبح بدأت قدر تفكر هعيش ازاى هتصرف و تعيش منين و ازاى هتشتغل و هى مكملتش تعلمها قررت تنزل تدور فى المحلات و المطاعم على شغل و جابت جريدة يكون فيها وظائف خالية مربية او خادمة اى حاجة المهم تشتغل و تلاقى مكان تبات فيه وفى نفس الوقت هى كانت خايفة من احمد انه يلاقيها و خصوصا انها لسه معه فى نفس المحافظة  و هى مش بعيدة عنه 

لقيت وظيفة لا تشترط الخبرة ولا اى تأمين او إثبات شخصية عمالة بناء فى منطقة مهجورة خالية من المرافق و يشترط الإقامة لعدم توفير شركة البناء وسائل نقل العمال 

و يشترط المتقدم ذكر 

قدر قعدت تفكر و ان انهاردة اخر يوم بيقدمه و قررت قدر بباقى الفلوس اللى معها تجيب لها لبس رجالى و ان الشغلانة ديه مناسبة ليها من ناحية الفلوس و مكان هتعيش فيه و بعيد عن أحمد و مش عايزين اى خبرة ولا حتى إثبات  شخصية 

قدر قدمت و جابت لبس و تنكرت فى شكل راجل 

و ركبت مع العمال فى عربية نص نقل كبيرة طول الطريق خايفة و انها ازاى هتبات مع كل الرجالة ديه و تعمل نفسها راجل وسطهم و أدركت اللى وقعت نفسها فيه 

وصلوا مكان  عبارة  عن صحراء مفهوش اى حاجة تانية و شوية خيم علشان يباتوا فيها بليل طبعا كل العمال وافقوا بكل ده علشان المرتب الكويس 

ظهر المهندس المشرف على البناء واللى هيكون مقيم معاهم و مشرف عليهم أدهم الشناوى يتميز بالكاريزما و شكله الرجولى القمر 

قدر سرحت فيه للحظة 

لقيت أدهم مقرب عليها و بيبص عليها بطريقة غريبة قدر ثبتت مكانها 

أدهم: اسمك ايه يلا 

قدر : أسمى محمد 

أدهم: مالك يا محمد كده انت هتعرف تشتغل بجسمك ده 

قدر وشها احمر من كلمته 

أدهم خبطه على كتفها و ضهرها و ده خلى قدر خلاص هتم*وت من الاحراج 

أدهم  : انشف يا محمد باين عليك مدلع ايه ايدك ديه مش شايف الرجالة ولا ايه 

أدهم بدا يقسم الشغل و كله راح لشغله 

و الشغل كان صعب على قدر بس كانت بتستحمل على المغرب 

أدهم: كده خلص شغل انهاردة يا رجالة و بنسبة للناس اللى سألت انهم عايزين يستحموا و كده فى واحة جنبنا على بعد ٧٠٠متر مش بعيدة كل يوم بليل تقدروا تروحوها مفهاش حد 

كل الرجالة راحوا علشان يرتاحوا بعد يوم شغل طويل 

فى اتنين لحظوا قدر و انها مش باين انها راجل و انهم فكروا قدر ولد طرى مش بتاع شغل و كده فقرروا يرخموا عليه 

احد العمال : متقل*ع يا محمد و تنزل معانا ديه الماية حلوة 

قدر بخوف : لاء شكرا يا رجالة انا تعبان هروح انام لسه هتتحرك 

لقيت العامل ماسكها من ضهرها 

العامل : مالك طرى اوى كده ليه يلا انت ايه بالضبط انت منهم  

قدر وشها احمر بعدت ايده : منهم ايه يا عم انت فايق انا تعبان و عايز انام 

و جريت قدر و على بليل خالص و كل الناس نايمة قدر راحت الواحة و بدا تقل*ع هدومها و نزلت البحيرة و قعدت تلعب فى الماية و فجأة بدات تحس ان فى حد مقرب استخبت شوية فى الماية 

لقيت حد نزل البحيرة معاها و كان أدهم 

أدهم لاحظ ان فى حد فى الماية 

و قدر مش قادرة تكتم نفسها اكتر من كده تحت الماية 

فجأة أدهم نزل تحت الماية يتأكد