رواية صغيرة العاصي الفصل العاشر 10 بقلم ندى أحمد

مروان : بكرة تخلصى منه و نتجوز يا روز انا بحبك 

فيروز بكسوف ضحكت 

عاصى فجأة راح شد فيروز بغضب ورا ضهره و مسك مروان ضر*به و الناس اتلمت و خلصت مروان من ايد عاصى 

عاصى : إياك اشوفك بتقربلها فاهم ديه مراتى 

مروان : مش كل حاجة تقدر تشتريها بفلوسك 

عاصى جيه يضر*به تانى لكن الناس مسكه و فجأة فيروز اغمى عليها من الخوف 

عاصى شال فيروز و روحوا 

فيروز صحيت لقيت عاصى قاعد قدامها فى هدوء خلاها تترعب منه 

فيروز بخوف : اب  اب  ابيه   انا .. انا هفهمك 

عاصى قام و قعد على السرير 

عاصى : تفهميني ايه انا الغلطان افتكرتك غيرهم طلعتى او** منهم افتكرتك مش فاهمة حاجة طلعتى بتلعبى بيا انتى مشفتيش منى غير كل حنية و حب بس من دلوقتى انا هوريكى يا فيروز ازاى تلعبى عليا 

فيروز : والله انت فاهم غلط انا كنت هرد عليه و همشى الشخص ده بيعترض طريقى والله عمره ما قدر يقف معايا 

عاصى : ده انا شايفك و انتى بتضحكيلوا و بيقولك تطلقى و بيحبك ايه كل ده كدب

فيروز : والله ما ضحكت يا ابيه انا كنت ببصلك انا شوفتك وقتها 

عاصى : و عرف منين اننا اتجوزنا و أنى اشتريتك بفلوسى

فيروز انصدمت من كلمته : لاء يا عاصى انا مش بكلمه بس الولد ده كان بيحاول معايا اكتر من مرة و انا بصده و هو بيعرف من زميلاتى بيفضلوا يكلمونى و اكتشتف انهم بيقولوه و فعلا انا نسيت انى هنا بفلوسك يا عاصى بيه 

عاصى : فيروز انا مقصدش ده بس هو قال كده يعنى اقصد يعرف عنك تفاصيل كتير لكن انا مقصدش

فيروز : ديه الحقيقة و انت عندك حق 

عاصى : انا هنقلك من المدرسة ديه و الولد ده مشفكيش واقفة معه تانى فاهمة 

فيروز : فاهمة يا عاصى بيه 

عاصى : انا جوزك قوليلى عاصى ايه بيه ديه انا مش فاهم ليه مصممة تبعدى و تحطى بينا حواجز 

فيروز بدموع : انت ليه مخليني هنا ليه عايز منى ايه 

عاصى : انا بحبك يا فيروز بحبك اوى كمان 

فيروز بدموع : لاء يا ابيه انت عايز جس*مى انا عرفت كل حاجة و لما تزهق هترمينى انا بك*ره نفسى 

عاصى : مين قالك كده انا لو فعلا كده مكنتش استنيت كل ده و انتى بقيتى حلالى لكن انا مش كده يا فيروز و انا  ارهن اصلا لو انتى فاهمة اللى بتقوليه 

فيروز : لاء انا فاهمة كويس

عاصى قرب منها لدرجة ان انفاسها مختلطة بانفاسه: بجد فاهمة 

فيروز اتكلم بقى بيقع من على لسانها و متنحة 

عاصى : مش قولتى انك فاهمة 

فيروز و الدموع متحجرة فى عينها  : انا .... انا مكنتش اقصد 

عاصى بعد حجابها و ظهر شعرها : انا اسف يا فيروز لو خوفتك لكن بجد انا بحبك بحاول مخليكيش تخافى منى ولا تكونى فاهمة انى عايزة استغلك 

فيروز : بجد يا ابيه 

عاصى : بجد .... يلا علشان نتغدى انا هاخد اجازة انهاردة 

فيروز بتعدل حجابها خلاص انا نازلة حالا 

عاصى : على فكرة عادى انى اشوف شعرك متكسفيش منى و خرج 

فيروز كانت هطير من الفرحة لما عاصى اعترفلها بحبه 

و جيه رسالة من ميسون 

ميسون : فيروز  اوعى تصدقى عاصى انا اعرفه اكتر منك ده يا ياما عشم بنات و ضحك عليهم 

فيروز : مش حاسة يا ميسون ممكن يكون اتتغير و بقى طيب 

ميسون : اسمعى منى ده كداب و لو مش مصدقانى ده امبارح هاشم كان بيقوله فيروز كبيرة و مينفعش تقعد معاك كده عارفة قال ايه قال انك بنسباله رخي*صة و انه مش مهم عنده سمعتك اصلا 

فيروز : يعنى اعمل ايه 

ميسون بخبث : بقولك ايه لمى هدومك و تعالى عيشى معايا 

فيروز : و ابيه هقوله ايه 

ميسون : متخافيش لكن بجد يا فيروز انا خايفة عليكى انتى زى اختى

فيروز : مش عارفة يا ميسون مش حاسة 

ميسون : براحتك انا بيتى مفتوحلك دايما 

فيروز نزلت تحت سمعت عاصى بيتكلم فى التليفون  

عاصى : قولتلك بلاش الجوازة ديه .... بقولك ديه رخي*صة ..... ديه بقرشين تتباع .... هرميها بقولك 

فيروز سمعت الكلام ده و قلبها انك*سر