رواية أسيرة الفهد الفصل السادس 6 بقلم ندى أحمد

ميرفت : فهد فى علبة قطيفة فى اوضتى ممكن تطلع تجبها انت عارف مش بحب حد من الخدم يدخل اوضتى و انا مش فيها 

فهد باستعجاب من طلبها: حاضر يا ماما 

فهد طلع 

ندى كانت قاعدة جنب ميرفت 

ميرفت  بقصد وقعت العصير على ندى 

ميرفت  بتمثيل : اسفة يا ندى مكنش قصدى 

ندى : و لا يهم حضرتك يا طنط 

ندى طلعت تغير هدومها 

ميرفت و منى و نرمين تحت 

ميرفت : يلا يا منى نطلع الجنينة و انتى يا نرمين زى ما اتفقنا 

نرمين: تمام يا طنط

ندى نزلت و اتصدمت من اللى شافته 

شافت فهد بيب*وس نرمين 

و فجأة فهد لمحها رمى نرمين على الأرض 

فهد بتوتر :  ندى انتى فاهمة غلط هى اللى  رامت نفسها عليا  

ندى بدموع : وانا المفروض اصدقك انا عارفة انكم كلكم صنف خاين 

نرمين بكدب و خبث : انت بتكدب عليها ليه انا كنت وحشاك يا فهد و انت لسه قايلى كده 

فهد بغضب و راح ضارب نرمين : اخرسى ديه بتكدب متصدقهاش والله هى اللى  رمت نفسها عليا و كنت هزقها جيتى انتى  

فهد ضر*ب نرمين تانى : ماتقولى الحقيقة يا زبا*لة 

ميرفت و منى دخلوا 

ميرفت : فيه ايه يا فهد 

منى : انت ازاى تضرب بنتى كده 

فهد : بنتك رمت نفسها عليا و ندى دخلت فهمتنا غلط 

منى بغضب : مسمحلكش انا بنتى متربية احسن تربية فهد : بنتك ديه روحى ربي*ها احسن علشان متربتش 

ميرفت ضربت فهد بالقلم : لاء شكلك انت اللى متربتش يا فهد و انا هربيك ، ازاى تكلم اختى كده 

نرمين بارتباك : انت لازم تتجوزنى علشان انا حامل و لا نسيت اللى حصل من شهرين 

فهد بغضب و انفعال  : لا فاكر و فاكر كمان انك مكنتيش بنت بنوت ساعتها شوفى من غلط معاكى و لبسيها فيه و كمان اللى متعرفهوش ان يوميها انا اديتك دوا منع حمل فى الويس*كي و احنا فى البيت و كمل بانتصار انا مش اهبل علشان تضحكى عليا 

نرمين بصدمة : انت بتقول ايه 

منى اخدت نرمين و مشيوا 

ندى كل ده واقفة مصدومة مش مصدقة كل اللى سمعته ده و اد ايه هى مصدومة فى فهد 

ميرفت طلعت اوضتها بغضب 

ندى واقفة بصمت بتبص لفهد و دموعها متحجرة فى عينيها 

ندى مش قادرة تتكلم و حست ان الكلام ملهوش فايدة 

ندى بدموع : روحنى بيت اهلى دلوقتى حالا 

فهد : والله يا ندى انا مظلوم والله انا مل*ستش اى ست من ساعة ما اتجوزتك ومش عايز غيرك و الله يا ندى انا عايز اتغير و ابقى شخص كويس زى ما كنتى عايزة و قولتيلى الصبح 

ندى طلعت الأوضة و فضلت تعيط 

باب الأوضة خبط 

ندى بصوت مبحوح : مين 

كانت ثريا كبيرة الخدم 

ثريا : تسمحيلى يا بنتى اكلمك فى حاجة مهمة 

ندى دخلتها الأوضة 

ندى : ايه الحاجة المهمة اللى عايزة تقوليهالى 

ثريا : اوعدينى انك مش هتجبى سيرتى فى حاجة انا جيت علشان حرام خراب البيوت  و انا شايفة انك طيبة و هتعرفى تغيرى فهد 

ندى : انت عايزة تقولى ايه بالضبط و اوعدك مش هجيب سيرتك 

ثريا : انا شوفت و سمعت ميرفت وهى بتتفق على اللى حصل تحت ده مع منى و نرمين علشان ميرفت هانم مش بتحبك و مكنتش عايزاكى مرات ابنها 

ندى بصدمة : طب ليه انا عملتلها ايه انا كنت بتعامل معها بكل احترام و كنت بعملها زى امى 

ثريا : بصى يا بنتى ميرفت هانم طيبة جدا بس هى كده لما بتفهم الموضوع غلط بكرة تعرف معدنك الأصيل و تحبك و تعرف انك اكتر حد مناسب لابنها و كمان يا ندى ميرفت ام و علشان بتحب ابنها جدا بتخاف عليه و مستعدة تعمل ايه حاجة و ميرفت فكراكى وحشة و انت المفروض تثبتلها عكس كده و انا معاكى  هسعدك يا بنتى 

ندى عيطت فى حضن ثريا : انا ليه بيحصلى كل ده 

ثريا : متعرفيش الخير فين يا بنتى و كملت ندى انتى لازم تبقى واعية اكتر من كده و متسبيش جوزك لأى واحدة كده و انا شايفة انك تقدرى تغيرى فهد انا نظرتى فى الناس متخيبش 

و كمان خليكى جريئة شوية مع فهد انتى مشفتيش نرمين كانت بتعمل ايه و لا لبسة ايه و لا عاملة فى نفسها ايه 

ثريا: انا هسيبك ترتاحي و تفكرى 

فهد  كان قاعد مع والده تحت كان جيه من شوية من الشغل و فهد حكاله اللى حصل 

ممدوح : يا بنى انتو لحقتو ده انت متجوزة لسه مكملتوش اسبوع على كل المشاكل ديه 

فهد : يا بابا انا ما صدقت ان العلاقة بينا بدأت تتصلح و الله لعلم نرمين الادب 

ممدوح : هتعمل ايه 

فهد : هكلم اهل ابوها يشوفها اللى ماشية على حل شعرها ديه

ممدوح : طب اطلع لمراتك متسبهاش لوحدها كده 

فهد فعلا طلع لقى ندى بتقرا قرآن بصوت هادى و فيه خشوع 

فهد انسحر بصوتها 

و قعد على السرير قدمها و بعدين هى صدقت و حط المصحف مكانه 

فهد : ممكن تصدقينى و نتكلم سوا 

ندى : انا مصدقك يا فهد من وانت تحت لانى انا كمان شوفتها هى بتترمى عليك بس انا افتكرت انك عاوز كده معاها 

فهد : والله لاء يا ندى انا بحبك❤ و مش شايف ست غيرك

ندى بكسوف : فهد انا عايزة نصلى ركعتين سوا نبدأ بيهم على جديد و انت تكون إمامى 

فهد بحب : عيونى😍 ثوانى هاخد شاور و اتوضى و اصلى معاكى 

و فعلا صلوا هما الاتنين سوا 

فهد بحنان و مسك اديها : ندى انا عايزك جمبى دايما و انا اوعدك انى هتغير 

ندى : ان شاء الله يا فهد و كملت فهد انا بستاذنك اروح الجامعة من بكرة علشان ميفوتنيش اكتر من كده 

فهد : ماشى بس انا اللى اوصلك و اروحك 

ندى : تمام 

ندى راحت علشان تنام على الكنبة 

فهد : انتى بتعملى ايه 

ندى : هنام 

فهد : لا انت هتنامى على السرير 

ندى : وانت هتنام فين 

فهد : على السرير برضه 

ندى بتوتر  : لا انا هنام على الكنبة انا بحب النوم الكنبة اصلا 

فهد : لاء انت هتنامى على السرير جنبى و فى حضنى كمان و متقلقيش انا مش هعمل حاجة غير برضاكى بس ده برده مش معنه انك تنامى على الكنبة 

ندى كنت لسه هتعترض فهد راح شايلها من على الأرض 

ندى شهقت و بخضة : نزلنى يا فهد لوسمحت 

فهد : يا بت بطلى دلع بقى  و خلاص ده قرار انا اصلا ادمنت حضنك مش هقدر انام بعد كده غير و انتى فى حضنى 

ندى بكسوف دارت وشها فى صدر فهد 

فهد : بموت فيكى و انتى مكسوفة بس سيبى الكسوف ده لحاجة تانية 😉 

ندى ضربته على صدره 

فهد نزلها على السرير و نام جنبها  

رواية اسيرة الفهد بقلمى ندى احمد

فى الصبح 

فهد صحى قبل ندى و عمال يتأمل فيها و يزيح خصلات شعرها من على وشها و وضع اصابعه على شفايف ندى و بعدين قرب من شفا*يفها و با* سها و بعدين وزع قبلات على باقى و وجها و حس انه هيتمدى بعد عنها و كان بينهج اوى و بعدين قال لنفسه : لاء اصبر يا فهد لازم تطمنلك اكتر بس بصراحة انا مش قادر ديه زى القمر فى كل الحالات 

ندى بدأت تفوق من النوم 

فهد : صباح الفل و الورد على عيونك يا ست البنات 

ندى بنعاس و كسوف : صباح النور ، انا هقوم البس علشان اروح الجامعة 

فهد : تمام اجحزى و انا هوديكى فى طريقى 

ندى جت تقوم فهد بصلها بصدمة 

ندى بصتله : فى ايه يا فهد 

(ندى من وهى صغيرة وهى بتنام ساعات بت*قلع بنطلون البيجاما و هى نايمة ) 

ندى كانت فخ*ذها كله باين و كان ملف*وفين بدقة جعلت فهد ينهار و أشعلت  رجولته و عمال يبصلها بر*غبة 

ندى بصت على نفسها اتصدمت  و جريت على الحمام 

فهد ضحك على منظرها و هى بتجرى 

فهد جهز و ندى كمان جهزت و صلوا سوا و نزلوا علشان يفطروا 

فهد : صباح الخير 

ميرفت اتفجأت ان ندى نزله عادى مع فهد وكان محصلش حاجة امبارح  : صباح النور على فين انت و هى كده على الصبح و كملت بابتسامة فشلت ان تخفيها اوعى تقول ندى زعلت و عايزة تروح بيت أهلها 

فهد بانتصار و مسك ايد ندى بحب  : لاء يا ماما ندى مش هتسيب بيتها ابدا و ادعلنا احسن 

ميرفت بمصمصة شفايفها: ربنا يهدي سركم 

فهد لندى يلا علشان منتاخرش 

فهد وصل ندى الجامعة و اتفق معاها يجى امتى 

ندى حضرتك محاضراتها و قابلت روان 

روان : كنتى فين كل ده يا ندى 

ندى: اسكتي يا روان انا حصل معايا حاجات باختصار انا اتجوزت 

روان :الف مبروك يا ندى بس انت  اتجوزتى فجأة كده 

ندى حكتلها كل حاجة 

روان :  ان شاء الله تبقى سعيدة فى حياتك و كملت انتى عارفة مين اللى كان بيسأل عليكى 

ندى : مين 

روان : دكتور محمد كان بيسأل عليكى كل يوم 

ندى باستغراب : ده ليه 

روان : مش عارفة انا استغربت من سؤاله انا كمان بس بيقولى علشان ميفوتكيش حاجات كتيرة 

ندى : ممكن يلا احسن المحاضرة كده هتفوتنا 

روان وندى حضروا المحاضرات و فى محاضرة محمد 

محمد لاحظ ان ندى جت المحاضرة و كان مبسوط جدا 

المحاضرات خلصت و ندى لاقيت فهد مستنيها و محمد شافها وهى بتركب العربية مع فهد محمد افتكره اخوها لان ندى مش لابسة دبلة فى ايدها 

ندى فى العربية مع فهد 

ندى : لو سمحت يا فهد ممكن تيجى معايا خطوبة تقى و كنت عايزة فستان 

فهد : طبعا موافق و يلا علشان نشترى الفستان 

راحوا محل شيك و المحل ده ندى اللى اختارته بالذات ندى طلبت من فهد ميدخلش معها المحل و كمان محل كل اللى فيه بنات فهد وافق و ندى دخلت المحل 

فهد مع نفسه : ايه ده انا لازم ادخل علشان انقى الفستان معاها افرض جابت فستان ضيق ولا حاجة  و فعلا فهد دخل المحل و قلهم ان مراته جوا و مكنش فى حد غيرهم بيشترى فى المحل و دخل المكان اللى قدام البروفا ندى خرجت تبص فى المرايا اللى بره فهد اول ما شفها اتصدم و اتسمر مكانه 

فهد بغضب : .........

ندى بخضة : فهد انت فاهم غلط و الله