رواية أسيرة الفهد الفصل الخامس عشر 15 بقلم ندى أحمد

فى الصباح ندى وفهد صحيوا على دوشة تحت 

ندى : ايه الدوشة ديه يا فهد 

فهد : انا هنزل اشوف فى ايه اوعى تنزل

ندى : لا يا فهد انا خايفة خدنى معاك 

فهد : لاء 

ندى : ارجوك 

فهد و ندى نزلوا و فهد جايه يفتح الباب 

فهد و ندى بصدمة لاقوا منصور و نرمين و منى و رجالة كتير ماسكين *سلا*ح و ميرفت و ممدوح 

نرمين بتصنع البكاء : اهى يا عمى خطافة الرجالة اللى خربت بيتى 

فهد : انتى بتقولى ايه يا بت انتى 

منصور بغضب : انت ازاى تكلم بنت اخويا كده 

ممدوح : ميصحش كده يا جماعة احنا ممكن نقعد و نتفاهم الخناق مش هيحل حاجة 

دخلوا 

منصور : ازاى تمرمط البنت معاك كده و طلقها و كمان تقولى انك مش عايز تعترف باللى فى بطنها انت فاكر انها ملهاش ضهر ولا انها سايبة انت النهاردة تطلق الست اللى اتجوزتها على بنت اخويا و ترد بنت اخويا يا اما تصرفى مش هيعجبك 

فهد : انا مش بتهدد و بعدين انا واخد بنتكم حامل اصلا وانا *ملمستها*ش والكلام اللى بتقوله ده بله و اشرب مايته و بعدين اتنين ماتفقوش فطلقوا ايه المشكلة 

منصور مسك *مس*دس و وجهةناحية قلب فهد : اخرس ده اشرف من الشرف ده انا اقتلك هنا

ميرفت بخضة : ممدوح اعمل حاجة 

منى بخبث : عقل ابنك يا ممدوح 

ممدوح : فهد انا عايز اقولك كلمتين على جنب عن اذنكم يا جماعة 

ممدوح : فهد انت لازم ترجع نرمين 

فهد : انت بتقول ايه يا بابا 

ممدوح : منى من شوية ورتنى عقد مكتوب فيه انك لو طلق نرمين تتنازل عن شركتك لنرمين و كده هتشهر افلاسك انت لازم ترد البت ديه و تعرف تاخد منها العقد ده و منصور كمان مستحلفلك لم الموضوع ده 

فهد : مستحيل اكون مضيت على حاجة زى ديه انا متأكد 

ممدوح : للأسف اللى فى العقد امضتك يا فهد اطلع دلوقتى و لم الموضوع 

فهد طلع و كان بيبص على ندى و كأنه بيقوله صدقينى غصب عنى 

فهد : عم منصور انا هرد نرمين بس مش هتطلق مراتى 

منصور : و احنا برده ميرضناش خراب البيوت و انا هسيب يوسف ابنى عايش فى القاهرة علشان درسته كل شوية يطمن على نرمين و يزورها و طبعا نرمين هتعيش هنا 

ممدوح مقاطع فهد : طبعا يا منصور 

جابوا المأذون و ردوا نرمين 

كل ده و ندى مقهورة و مصدومة فى فهد 

ندى طلعت اوضتها 

نرمين : فين الخدم اللى هنا 

فهد : انا مديهم اجازة علشان ناخد راحتنا انا و ندى اكمننا عرسان جدا  و كمل بزهق الاحساس نعمة 

نرمين: عرسان اه متنساش انى هنا زى زيها و يمكن انا اكتر لانى حامل فى ابنك 

فهد : انتى عارفة كويس ان الواد ده مش ابنى 

نرمين : فين اوضتى 

فهد طلعها اوضتها 

دخل عند ندى 

ندى بصتله 

فهد حكلها كل حاجة : انا لما اوصل للعقد ده انا هحجز بنفسى تذكرتين سفر و مش هشوف خلقتها تانى بس انا عايزك جنبى و تكونى قوية 

ندى حاولت تخفف عن فهد: متقلقش يا حبيبى انا معاك و كملت بعياط انا السبب يا فهد انا اللى اصريت تتجوزها فى الاول 

فهد : لاء يا ندى متلوميش نفسك انتى مكنتيش تعرفى ان كل ده هيحصل و بعدين هى *واطي*ة و كانت هتعمل اى حاجة علشان توصل للى عايزه احنا لازم نسايسها لحد ما نعرف هنتصرف ازاى 

نزلوا تحت لاقوا نرمين قاعدة مشغلة التلفزيون و بتاكل و بتضحك : تعالى يا حبيبى اقعد اتفرج معايا 

فهد : شكرا 

ندى كانت فى المطبخ و واقفة بتحضر الغدا 

نرمين دخلت : ايه القرف ده انا مش هاكل الكلام ده انا عايزة حضار سوتيه و ستيك 

ندى : انا مش بعملك اكل اصلا و لو عايزة حاجة قومى اعملها لنفسك انا مش خدامة اهلك 

نرمين : انتى عايزانى اطبخ و ابهدل نفسى 

ندى : انا مش عايزة منك حاجة انا كل اللى قولته اخدمى نفسك 

نرمين  بزعيق : فههههد الحقنى 

فهد لاقى نرمين ماسكة بطنها : فى ايه 

نرمين : فهد الحقنى كنت بقول لندى انى اكل معاكم من الاكل اللى هتعمله *خب*طتنى فى بطنى كانت عايزة تس*قط البيبي 

ندى : والله يا فهد ديه كد*ابة متصدقاش انا مجتش ناحيتها هى اللى دخلت و فضلت تقولى مش عايزة اكل ده و اعمليلى ده 

فهد : ابتدانا كنتى داخلة عايزة ايه يا نرمين و قبل ما تتكلمي انا مش مصدق ان ندى ضرب*تك فبطلى كدب احسنلك 

نرمين : انتم الاتنين متفقين عليا ولا ايه و فضلت تزعق و خرجت

فهد *حض*ن ندى  من ضهرها  : معلش فترة و هتعدى 

فهد بتغير للموضوع : عمللنا اكل ايه النهاردة لانى هموت من الجوع 

ندى : بعمل نجرسكو ربع ساعة و تجهز

فهد : ده انا بموت فيها تمام انا هطلع المكتب فوق ورايا شوية شغل اخلصهم عقبال ما الاكل يجهز  

نرمين نزلت كانت بتفكر ازاى تخلص من ندى و بتدبر لها لحد ما جالتها فكرة