رواية أسيرة الفهد الفصل الثالث عشر 13 بقلم ندى أحمد
 |
| رواية أسيرة الفهد الفصل الثالث عشر 13 بقلم ندى أحمد |
رواية أسيرة الفهد الفصل الثالث عشر 13 بقلم ندى أحمد
ندى : ايه ده يا ماما
زينب :ده فستان فرح فهد كان عملها لك مفاجأة خدى يلا غيرى الفستان ده بسرعة
ندى : انتى بتقولى ايه انا مش مصدقة
ندى لبست الفستان و ضبطت نفسها و بقت زى القمر
زينب بعيط: الف مبروك يا حبيتى
ندى : بتعيطى ليه بس يا ماما
زينب : ديه دموع الفرحة مش مصدقة انك كبرتى و بقيتى عروسة عقبال ماشوف عيالك يا حبيتى بيجروا حوليا
ندى : ربنا يخليكى ليا
ندى لفت وشها و منتظرة فهد
فهد دخل ماسك بوكية ورد احمر و حس ان قلبه هيطير من الفرحة ان ندى لابساله الأبيض و بدأ يقرب
ندى لفت و كانت منزلة الطرحة على وشها فهد اول ماشفها شكلها سحره و كانه بقى مش حاسس باللى حوليه و لا بالوقت و رفع الطرحة و باسها فى راسها و حضنها اوى و ندى نزلت لاقيت اهلها و اهله و صحابها
ندى : انت رتبت كل ده امتى انا مش مصدقة لحد دلوقتى
فهد : علشان تبقى تقولى انى مش بفكر فيكى و صدقى يا قلبى انا اللى مش مصدقة انا حاسس انى الفرحة هتنط من قلبى عايز اشيلك و نروح على بيتنا
ندى و فهد قاعدين فى الكوشة و الناس بتسلم عليهم
احد أصدقاء فهد: مبروك يا عريس
فهد : الله يبارك فيك عقبالك
صديقه: الف مبروك يا عروسة هو انتى عندك اخوات
فهد : اشمعنا
صديقه و بيبص على ندى : اصل انا كنت عايز احسن النسل
فهد بغيرة : طب أخفى من قدامى بدل ما هخليك متعرفش تجيب نسل اصلا
صديقه: خلاص يا عم ربنا يسهلك و مشى
ندى قعدت تضحك
فهد : عجبتك اوى يا حلوة
ندى : صحبك ده دمه خفيف
فهد : والله
ندى بخوف قليلا: لا عادى جدا مش بيضحك اصلا
فهد : ايوة كده جيبى ورا
و فى وسط الناس اللى بتسلم كانت ميرفت
ميرفت : مبروك يا فهد
فهد : الله يبارك فيكى يا ماما بس انا مش مصدق انك جيتى
ميرفت: ليه يا حبيبى ده انت ابنى الوحيد وسعادتك تهمنى و مبروك يا عروسة راحت حضنة ندى و باستها
ندى باستغراب : الله يبارك فيكى يا طنط
فهد و ندى كانو بيرقصوا و فهد عمال يقربها من حضن*ه اكتر
ندى : فهد الناس بتبص علينا عيب كده
فهد : مش مهم انا محدش حاسس باللى جوايا انا مستنى اليوم ده من زمان انهاردة و قالها كلمة فى ودنها جعلتها تخجل و يحمر وشها
ندى : انت قليل الأدب و انا شكلى هروح مع ماما انهاردة
فهد : استنى بس ده انتى لسه هتشوفى قلة الأدب اللى على حق و بعدين انت مش هتروحى فى مكان اللى على بيتنا يا نودشتى
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
معتز و ملك كانو قاعدين و اتكلموا كتير اوى و بدأوا يشوفوا حاجات مشتركة بينهم كتير
معتز : انا مكنتش اعرف اننا شبه بعض اوى كده
ملك : و انا برده مستغربة اوى الموضوع ده
معتز : بس انتى طلعة زى القمر انهاردة
ملك : بجد 🥰 و كملت متلبس البدلة ديه تانى
معتز :ليه
ملك : علشان مطلعك حلو و فى بنات كتير بتبص عليك
معتز : مش مهم المهم انا عينى مع مين
و بعدين بص ورا ملك و ابتسم لواحدة و جت سلمت عليه و حض*نته قدام ملك
ملك من كتر نرفزتها قامت و خرجت تجرى
و معتز قام وراه
معتز : ملك استنى
معتز مسكها
ملك: ابعد ايدك عنى و اعتبر الاتفاق اللى ما بينا لاغيته و روح اقعد مع اللى كانت بتحضنك اشبع بيها
معتز : انتى مستنتيش اعرفك عليها و بعدين انتى بتغيري عليه
ملك بتوتر : لاء بس المفروض تحترم وجودى و اظن لو حصل العكس مكنتش هتقول كده
معتز : اضبطى يا ملك و بعدين ديه اختى انا نسيت اعرفك عليها
ملك: بس انت مقولتليش انك عندك اخت
معتز : كنت هقولك والله
معتز اخد ملك و عرفها على أخته و ملك كانت محرجة من اللى عملته
رواية اسيرة الفهد بقلمى ندى احمد
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
الفرح خلص
ندى و فهد فى العربية بيسمعوا اغانى مبسوطين و بيغنوا مع الأغنية
يابتاع النعناع يامنعنع .. يا منعنع .. يا منعنع
هات هدية للمتدلع .. إتدلع .. اتدلع
اللي سايب قلبي يولع .. و بعذاب قلبي بيتمتع
و اما اجي اقوله اقابلك .. يتمنع .. يتمنع
يا بتاع النعناع يا منعنع .. يا منعنع انت يامنعنع
نور عيني .. قلبي من جوة .. مين غيره .. وغيره مين هو؟
دة تاعبني .. و برضو عاجبني .. ولا حول ليا ولا قوة
نور عيني .. قلبي من جوا .. مين غيره .. وغيره مين هو
دا تاعبني .. و بردو عاجبني .. ولا حول ليا ولا قوة
ندى : فهد احنا هنروح فين ده مش طريق البيت
فهد : انا اشتريت فيلا علشان نعيش فيها و بعت الشقة ديه لأنك لازم تكونى اول حد يدخل البيت ده برجله و علشان ابدأ معاكى حياتنا على جديد و بعدين الشقة مش هتكفينا انا عايز اجيب دستة عيال منك يا ندوش
ندى : ايه حالك حالك عليا دستة ايه انا اول مرة اعرف انك عايز اطفال كتير
فهد : انا كنت بقول فى الاول مش عايز اطفال كتير بس لو منك انت فانا عايز فرقة و يبقوا كلهم شبهك
فهد : وصلنا يلا
ندى دخلت البيت و نبهرت بيه
وطلعت الأوضة تغير و فتحت الدولاب و ملكتش غير لانجي*رى و ملابس خفيفة و تكشف الكثير
ندى : ايه ده فى بيجامات فين بيجامة توم وجيري
ندى نادت على فهد : فهد فين هدومى
فهد : ماهى فى الدولاب يا حبيتى
ندى : لاء كان فى بيجاماتى راحت فين
فهد : اه قصدك بيجامات الأطفال اللى كنتى بتلبسها ديه رجعتها لمامتك
ندى : ايه ده و انا هلبس ايه كده
فهد فتح الدولاب و طلعلها * قميص *نوم قصير اوى و مفتوح من الضهر و لونه ابيض : البسي ده هيطلع عليكى يجنن
ندى : لاء طبعا ايه ده انا مش هقدر البس كده انا اتكسف اقعد كده
فهد : تكسفى من فهودك انتى مش واثقة فيا
ندى هيام و دلع : انا واثقة فى فهودي بس مش واثقة فيا
فهد بهيام و قرب ومسك وسط*ها : يالهوى على فهودي و هى طالعة منك بحس انى عايز اكلك * اكل
ندى بخجل *عضت على * شفايفها اللى تحت فهد مقدرش يستحمل و قرب منها اكتر و باس*ها بكل رقة
فهد بعد عن ندى : انا هغير فى الأوضة اللى جانبك و انتى كمان غيرى و انا هستناكى بره علشان نصلى
ندى غيرت و لبست و خرجت من الأوضة كانت لابسة إسدال
ندى و فهد صلوا و قالوا دعاء المتزوجين و فهد شالها و دخلها الأوضة و بعدين فكلها طرحة الاسدال و بدأ يلعب فى شعرها و ندى مندمجة معه اوى و بعد كده راح قل*عها الاسدال و ظهرت امامه بكامل *أنوثتها و
فهد بدأ *يقلع التيشيرت : موافقة نتمم جوازنا
ندى بخجل هزت راسها بالموافقة
فهد بدا *يبوس وشها كله برقة و بعدين يرجع ي*قبل *شفايفها كل شوية كأنه مبقاش قادر يبعد عنهم و بدا يحرك يده عليها *بجراة و يده عرفت خريطة جسمها
وفجأة فاق فهد على شهقة الم من ندى
ندى : فهد انا مش قادرة
فهد : معلش يا حبيتى استحملى شوية
ندى : صرخت* اااااه يا فهد
فهد: خلاص يا قلبى كده بقيتى مدام فهد الشناوى رسمى
ندى : بطل بقى تكسفنى
فهد و ندى ناموا و الصبح فهد صحى لاقى ندى فوق حض*نه و كانت بتح*ضنه بتملك ندى حست بفهد انه صحى ندى رفعت راسها و شعرها كان على وشها
فهد حط شعرها ورا ودنها
ندى بخجل : صباح الخير يا فهودى
فهد : الصباح مش كده يا قلب فهودك و راح *باسها و قالها : صباحية مباركة يا ست البنات
ندى انكسفت و حطت وشها فى *صدر فهد
فهد : اموت فيكى وانت مكسوفة كده
فهد قام يجهز الحمام و راح يرفع الغطا
ندى بخضة : انت هتعمل ايه
فهد : هشيلك علشان تستحمى
ندى : فهد لاء خلاص انا هقوم انت بس اطلع بره
فهد بضحك: انتى لسه بتكسفى منى يا قلب فهدك
ندى : خلاص يا فهد اطلع بره و نبى
فهد شد الغطا و شالها : بطلى دلع يا بت
و راح وداها الحمام و وحطها فى البانيو برقة
ندى : خلاص يا فهد اطلع بره لو سمحت و عنيها كانت بتلمع من الدموع
فهد : خلاص انا هخرج
فهد خرج و شال الملاية اللى كان فيها *دم و غير هدومه و ندى كانت لافة فوطة على جسمها علشان نسيت تاخد هدوم خرجت تتسحب فى الأوضة و فتحت الدولاب
ندى : يا ربى هلبس الحاجات ديه ازاى بس
ندى لبست بيجاما شورت فوق *فخذها و بلوزة كت و تكشف * بطنها و عاملة شعرها كحكة و منزلة خصلات منها و ندى لاقيت شال لابسته فوق الهدوم
نزلت تحت لاقيت فهد فى المطبخ فهد شافها
فهد : ايه الشال ده الجو حر انتى مستحملة الشال ده ازاى وراح شاله
فهد :ايه القمر ده انتى كنتى مخبية كل ده بشال
و راح فهد شالها وقاعدها على الرخامة و بدا يتغزل فيها شوية و ندى شالت الاكل على السفرة و جت تقعد فهد شدها و قعدها على *رجله و بدا يأكلها وهى كمان تأكله
ندى : فهد انا لاقيت بقع غريبة فى رقبتى و ورتهاله ده مرض جلدى ده ولا ايه
فهد بضحك : لاء يا قلبى مش مرض جلدى ولا حاجة سبيها شوية و هتروح
فهد راح شالها و راحوا يغرقوا فى بحور عشقهم
تعليقات
إرسال تعليق