رواية كيان الفهد الفصل السابع 7 بقلم هدى عبدالصافي
 |
| رواية كيان الفهد الفصل السابع 7 بقلم هدى عبدالصافي |
رواية كيان الفهد الفصل السابع 7 بقلم هدى عبدالصافي
ودخل من غير ميخبط لقاها منكمشة فى نفسها وبتعيط وبتترعش قرب منها وخدها فى حضنو واستغل كده وبقا يحاول يقرب اكتر
وبعد وقت فهد قرر يروح اوضتها عشان يفهمها الغلط الى بتعملو وفتح الباب ودخل من غير ميخبط لقاهم...
فهد دخل اوضة كيان من غير ميخبط لقاها بتعيط ومنهارة على الارض واحمد دماغو بتجيب"" دم
فهد بخضة: انتى كويسة عملك حاجة وبيتفقدها
كيان برعشة وخوف: ااا انا انا قتلتو انا انا قتلو
فهد وضمها لحضنو : بس اهدى اهدى متخافيش اهدى وخدها اوضتو وخدلها هدوم
فهد: اهدى بسسس اهدى خلاص بصى هجبلك حاجة تهديكى واجى ماشى اهدى وراح سال سيف
فهد: عايز حقنة مهد"ئة
سيف بقلق : حضرتك كويس
فهد بسرعة: اه بس عايز حاجة تكون كويسة
سيف : حاضر دى حقنة للتوتر والقلق هتهدى وهتنام بعدها
سيف بيدور مش لاقيها
سيف: هيا فى الاوضة الرائيسة للادوية هروح اجيبها
فهد: لا خلاص قول اسمها وانا هروح
سيف: تمم اسمها(Neu) (شوباب اى نوع دواء هكتبو همسح حروف من الاسم او لو من كلمتين همسح الكلمة التانية عشان الحجات دى بتبقا غلط احم قطعت الموقف كملو)
فهد: تمم وراح جابها وراح لكيان وزى مسابها رجع لقاها بل حالتها اتدهورت اكتر اداها الحقنة
فهد: كيان اهدى بس اهدى خلاص وحاولى تقومى تلبسى الهدوم دى بدل الى اتبهدلت قومها دخلها الحمام وبعد فترة خبط ودخل شالها ونيمها على السرير وسابها وخرج رجع لاوضتها تانى بغضب شال احمد ووداه على اوضتو
فهد فى نفسو: مش هعملك حاجة غير انى هعالجك دلوقتى ولما افضالك وافهم ابقا اشوف هعاقبك ازاى ونده على اسيل تشوفو وخيطتلو الجرح وسابتو وخرجت
فهد راح اوضتو تانى لقاها نايمة وعلى وشها علامات ارق راح قعد جمبها
فهد وهو مركز فى ملامح وشها: كل مبص فى وشك بشوف قد اى انتى بريئة بس افعالك غير ملامحك اه لو اعرف انتى بتعملى كل ده ليه ودخل خد دش وطلع برا الاوضة
اسيل دخلت تانى لاحمد بعد ما فهد مشى وحاولت تفوقو لحد ما فاق
اسيل: اى الى هبب فيك كده
احمد بوجع: اااه يخربيت اهلها اى ده
اسيل بدهشة: هيا الى فت"حتلك دماغك
احمد: بنت المجنونة لقتها بتعيط وبتترعش خدتها فى حضنى لقتها اتفزعت فجئة وقامت ضربانى بلكوباية فى دماغى محستش بحاجة تانى
اسيل بضحك: يخربيت حظك يلا
احمد بغضب: بتتضحكى على اى يا اسيل زفت
اسيل: ولا حاجة يا قلبى هقوم انا اشوف شغلى
احمد وبيغمزلها : طب متخليكى شوية اهو نونس بعض
اسيل بتضربو على كتفو: لا يا خفيف ونس نفسك وسابتو وطلعت
احمد: ماشى يا كيان
فهد خرج برا المعسكر بلكامل وفضل ماشى وبيفتكر حجات من وهو صغير
(عزة: تعالى يا حبيبى
الراجل: انتى متاكدة ان سليم مش هنا
عزة: اه سليم مسافر فترة تعالى فهد نزل على السلم
فهد: مين ده
عزة بتوتر: اطلع فوق يا فهد دلوقتى
فهد بغضب: بقلك مين ده
عزة بزعيق: ملكش دعوة اطلع فوق قلتلك
فهد: مش هطلع غير لما اعرف مين ده)
فهد بغضب ودموع متحجرة فى عينو: كلكو ز'بالة كلكو من غير استسنا كر"هتكو كلكو وفضل ماشى لمسافة بعيدة وبعدين تعب فرجع
دخل الاوضة لقا كيان لسه نايمة
فهد: وبيملس على خدها: يوم مشوفتك واغما عليكى بين ايديا قلت انتى اكيد مش من النوع ده عشان كده وظفتك عندى لما لقيت وشك برى متلوثش لسه بس طلعت غلطان كلكو زى بعض ليه كده ليه وضمها ليه جامد ونام زى مهو تانى يوم كيان فاقت وكانت دايخة لقت نفسها فى حضن فهد
كيان لسه مش مستوعبة وبتتامل ملامحو وقد اى هادى عكس مبتشوفو متعصب قد اى هو جميل وهو نايم وهادى ابتسمت وملست على خدو وحطت ايدها فى شعرو الاسود الناعم الى نازل على عينو ولعبت فيه فهد ابتدا يفوق وبصلها لقاها بصالو بعيونها الزيتونى وبتبتسملو شدد من حضنو ليها وقرب اوى منها لدرجة مبقاش فى مسافة قرب من ودنها وهمس بهدواء يذيب الثلج
فهد: صباح الخير
كيان بتوهان : صباح النور
فهد قرب اكتر وحضنها جامد وباس رقبتها ونفسو السخن و...
تعليقات
إرسال تعليق