رواية كيان الفهد الفصل السابع والعشرون 27 بقلم هدى عبدالصافي

يان: اى ده متكلمتوش

فهد: لا مهو لازم وجودك 

كيان: اى ده بجد طب اتفضل

فهد: انتى طالق

كيان بعياط لان كان فى مخيلتها حاجة تانية: انتا انتا بتقول اى....

فهد: انا الحقيقة اسف انى انا الى بقلك كده بس هو ده الى حصل

نفهم بقا(فهد مطلقش كيان هو بيقول الى معتز قالو لموظف عندو عشان يقولو ليهم عشان هو طلق ماهى)

ماهى: مفيش حاجة ياابنى كتر خيرك

كيان بعياط: انا اسفة يا ماما انا السبب حقك عليا انا هروحلو بكره انا السبب متزعليش منى 

ماهى: يا حبيبتى يا بنتى مفيش حاجة انا مش زعلانة تهم حاجة انتى يا نور عينى وهو كويس انو عمل كده 

فهد بصوت متحجرش وحزن: طب استاذن انا

ماهى : اذنك معاك ياابنى فهد خرج وكيان قالت انها هتوصلو وترجع عشان حست من صوتو انو تعبان

قد اى صعب انك تبقا شايف امهات صحابك وعيلتك بيخافو عليهم وبيحبوهم وحاسين بحنانهم وانتا من غيرها قد اى بتوجع انك تبقا محتاج امك بس متلقيهاش تبقا محتاج تهون عليك تحضنك تقلك اى كلمة بس تبقا بس جمبك وبرضو متلقيهاش مش شرط تبقا متوفية بس حتا وهيا معاك متقليش حنانها الى اولادها بيبقو محتاجينو بتبقا صعبة اوى وانتا شايف حنان الامهات ومش طايلو ربنا يرحم كل ام ويقوى اولادها على فراقها ويدى الصحة وطولت العمر لامى وللامهات جميعا امين يارب

فهد كان بيقفل باب الاسانسير لقا كيان بتفتحو 

فهد: فى حاجة

كيان: انتا تعبان مالك

فهد: بصوت ضعيف: لا كويس ينفع تخرجى عشان اطلع

كيان: هو انتا هتطلع هنا

فهد: اه 

كيان: ماشى وخرجت وسابتو ودخلت عملت كوبايتين لمون عشان حست انو متعصب او حاجة زى كده وخادتهم وطلعت فهد كان فاتح الباب عشان كده كده مفيش حد غيرهم فى العمارة

دخلت وحطت اللمون على السفرة ودخلت تشوف هو فين لقتو فى اوضة النوم وقاعد وحاطط ايدو على وشو وبيعيط 

كيان بخضة: فهد انتا كويس مالك وجريت عليه وقعدت فى الارض قدامو

فهد : اى الى طلعك

كيان: حسيت انك مش كويس قلتلك وبعدين مالك بتعيط ليه فى اى مزعلك او مديقك

فهد بغضب وعياط: وانتى مالك اى دخلك بتدخلى فى حياتى ليه امشى اطلعى برا مش عايز اشوف وشك تانى براااا

كيان انتفضت ودموعها فى عينها وقامت خرجت جابت عصير اللمون وادتهولو

كيان وهيا بتفتح ايدو : خد ده هيهديك 

فهد خدو ورماه فى الارض : امشى اطلعى برا مش محتاج شفقة من حد اطلعى برا قلتلك وقام بيشدها من ايديها بغضب

كيان بعياط: بس انا مش حد يا فهد انا مراتك 

فهد ايدو لانت: مراتى اى مراتى فى الخفا محدش يعرف انك مراتى وكمان جوازنا كان غلط وانتى مش بتحبينى بس مجرد اسم على اسمى واكيد عايزة تطلقى وانا هعملها 

فهد: انتى طال كيان حطت ايدها على بقو

كيان بزعيق: بسسسس متكملش انا بحبك يا فهد بحبك انا لو مش بحبك اى الى هيخلينى اكمل بطريقتك الى بتعاملنى بيها 

فهد: بتحبينى !!

كيان بعياط: ايوه بحبك بحب كل حاجة فيك عصبيتك وانفاعلك وطيبيتك وخوفك بس عمرى مشفتك ضعيف كده فى اى اتاكد ان محدش هيعرف حاجة

فهد بدون مقدمات حضنها وفضل يعيط جامد بيطلع وجع سنين عاشها من وجع وخيبة امل فى العياط وهيا بتحاول تهديه وبتطبطب على ضهرو وشوية تمشى ايدها على شعرو

كيان: اهدا بس كل حاجة هتتحل فى اى بس اهدا والله كل حاجة هتتحل

فهد بعياط: مفيش مفيش حاجة هتتحل انا تعبت اوى يا كيان تعبت

كيان بعياط مع عياطو: طب اهدا ومتقلش كده اكيد والله كل حاجة هتتحل فهد خرج من حضنها وشالها ووداها على السرير

كيان بتوتر: اى يا فهد فى اى

فهد: عايز انام فى حضنك وانا بحكيلك ممكن

كيان بتوتر: ا ا اه ماشى

فهد طلع وهيا حضنتو 

فهد بعياط وضعف : كنت بشوفها كل شوية مع راجل شكل وجيباه الفيلا وبابا مسافر او لما نروح النادى الاقى واحد جاى عليها بيحضنها ويبو'سها كنت كل مزعق او اقول لبابا ميسدقنيش لحد لحد وابتدا يترعش كيان فضلت تطبطب عليه وحضنتو بتملك عشان يهدا

كيان: اهدا يا حبيبى اهدا ولو مش قادر تكمل خلاص 

فهد: لا عايز اطلع الى جوايا

كيان: خلاص ياروحى كمل بس اهدا 

فهد: لحد ما فى يوم جابت راجل الفيلا وبابا كان مسافر وانا شفتهم ونزلت بزعق وهيا فضلت تقلى اطلع فوق وانا ازعق لحد ما بابا جه وكان اليوم ده رجع من سفرو بدرى 

وشاف الى هيا لبساه والراجل الى معاها والراجل ده كان شريكو فى الشغل قا قت'لها قدامى شايف امى بتمو'ت قدامى امى الى عمرها مكانت جمبى امى الى كنت بقلها يا عزة هانم مش ماما امى الى عمرها محضنتنى وطبطبت عليا امى الى المفروض تهون عليا وجعى كانت ممكن افضل ايام ماكلش وهيا ولا بتسال امى الى ما'تت وانا شايفها سا'يحة فى د'مها ومش قادر اتحرك من الصدمة 

كيان بعياط: طب والراجل

فهد بغضب: سابو عشان شريكو خاف يخسر شراكتو معاه سابو عايش والبوليس لما جه حسبها قضية شر'ف طب فين الشر'ف والراجل عايش فين هوووو قت'لها هيا ليه وسابو هو عايش قتل ا'مى ليه لييييه

كيان: اهدا طيب اهدا يا حبيبى 

فهد بعياط:كيان متسيبنيش انا مسدقت لقيتك عمرى مبينت ضعفى لحد ابدا وعمرى مكنت ضعيف بس انتى انتى انا مش عارف بتعملى فيا اى متسيبنيش يا كيان 

كيان بدموع: مش هسيبك يا قلب كيان وحضنتو جامد

فهد: نامى جمبى انهاردة متسيبنيش وتنزلى محتاجلك 

كيان: بس 

فهد:عشان خاطرى محتاجلك بجد

كيان :حاضر بس ممكن تقوم تاخد شاور على منزل اعرف ماما انى هبات فى الشغل

فهد: وبيحط ايدو على وشها خلاها تترعش: اسف انى بخليكى تكذبى عليها 

كيان: هنزل على متخلص شاور 

فهد: ماشى 

كيان دخلت ملتلو البانيو مياه ساقعة نسبة عشان اعصابو تهدا وطلعتلو هدوم وبشكيل (فهد مجهز الشقة بكل حاجة عشان بيجى يقعد فيها كتير)

كيان: فهد ادخل والهدوم فى الحمام

فهد: ماشى متتاخريش

كيان: حاضر ونزلت اتاخرت شوية على ما اقنعت مامتها وخدت فى شنطة الخروج هدوم بيت ولبست هدوم خروج عشان مامتها تقتنع وطلعت لقت فهد لسه مخلصش دخلت قالت تعمل اى حاجة ياكلها عشان مكلش وتكون سريعة

دخلت طلعت مكرونة وسلقتها وطلعت زبدة ودقيق ولبن وعلى ما المكرونة اتسلقت كانت هيا خلصت الصوص بتاعها وفهد كان طلع وراح يشوفها لانو سمع خبط فى المطبخ

فهد: انا عايز انام

كيان: هتاكل الاول عشان انتا مكلتش

فهد:لا

كيان: قلنا هتاكل الاول

فهد: طب عاملة اكل اى 

كيان: مكرونة وايت صوص

فهد: ماشى 

كيان حطت وشالت الباقى فى التلاجة بعد ما برد وهما كلو 

فهد: يلا

كيان بعدم فهم: يلا اى

فهد: يلا عشان انام

كيان : طب متروح 

فهد: منتى هتنامى معايا فى حضنى

كيان باحراج: هو ا

فهد شالها : انتى لسه هتتكلمى وانا عايز انام ودخل الاوضة ونام وخدها فى حضنو ومفيش دقايق ونامو هما الاتنين

تانى يوم الصبح كيان صحيت الاول لقت نفسها متكتفة فى حضن فهد بصت بخضة بعدين افتكرت وابتسمت شوية و جت تتحرك معرفتش

فهد: بس يا كيان بقا عايز انام

كيان باحراج: يا فهد عندنا شغل يلا

فهد: طب استنى بس شوية هو انا فى حضنك كل يوم شوية وهنقوم

كيان: يا فهد يلا بقا اي جو الاطفال ده

فهد: طب متيجى نعيش جوا الكبار

كيان: ايوه وقوم بقا عشان تلبس وننزل

فهد: لا انتى فهمتى غلط جو الكبار بيبقا كده وخلاها فى حضنو وهو فوق و.....

يتبع...