رواية ليتني لم أولد الفصل الاول 1 بقلم حنين خالد

الاب وهو يدخل غرفه ابنته ويقول بسخريه : اهلا اهلا بالفاشله اللى ملهاش فى حاجه غير الرسم والغنى

روفيده وعنيها مليانه دموع : نعم يا بابا

الاب : انتى ليكى عين تتكلمى ، ويكمل وهو بيحدف ورق على السرير جنبها ويشاور عليه : ممكن اعرف اي ده ، اى الدرجات الخرا دى ، موديكى دروس انا عشان تتعلمى ولا تدلعى

يدخل اخو روفيده الغرفه ويذهب امام اخته ويقول : فى اى يا بابا حصل اى

الاب بعصبيه : فى ان انا معرفتش اربي لما بنتى تطلع بالمسخرة دى يبقى انا مربتش

حاتم اخو روفيده : ممكن تهدى الاول وتفهمنى فى اى

الاب وهو يشاور على الورق اللى على السرير بعصبيه : روحت النهاردة للمدرسين بتوعها قولت اطمن لقيت دول ، ساقطه فى كله مفيش ولا ماده مقفله

حاتم : مفيش مشكله كل حاجه هتتحسن مع الوقت هى لسه فى الاول انت متعصب ليه

الاب بزعيق: انت بتحملها ؟ ويكمل وهو يحاول مسك ايد روفيده ويشدها من ورا حاتم : دى عايزة تتربى دى

حاتم وهو يمسك روفيده منه بقوه ويسحبها لحضنه : طول ما انا عايش مش هسمح لحد يمد ايده عليها حتى لو كان انت يا بابا

الاب بعصبيه اكتر : انت بتقف قدامى يا حاتم انت بتجرء تعملها ازاى دى بنتى وانا اللى هربيها

حاتم وهو يشدد على روفيده وهى فى حضنه : وهى اختى وبنتى وحبيبتى ومش هسمحلك تقربلها

روفيده بتمسك فى تيشرت حاتم اكتر وهى منهارة من العياط

الاب وهو يتجه الى جيتار موجود فى الاوضه : مش ده اللى انتى فرحانه بيه ،وكمل وهو يحدفه على الحيطه ، طب اهو ابقى قابلينى بقى مين هيجبلك غيره ومفيش اصلا جيتار هيخش البيت ، وكمل وهو يتجه الى بعض الرسومات ، وادى الرسومات اللى انتى فرحانه بيهم ، وكمل وهو يقطعهم ، اهم بقى اهم وخرج من الغرفه وقفل الباب بعصبيه

روفيده وهى منهارة : ال.. الر.. الرسوو... رسومااا...تى وتزداد فى العياط وتقع على الارض : الجي.. الجيتتا.. الجيتااا...ررر و ال .. رسو..مااااا... تتتت... وقبل ما تفقد وعيها .. حاااا.تت..ممم

حاتم : روفيده لا لا لالا قومى بصي بصي هتعلمينى وانا هرسمهملك والله .. قومى قومى بالله عليكى قومى .. روفيدددددده

فى المستشفى

حاتم : ها يدكتور طمني

الدكتور : الحمد لله هى بس كانت فى انهيار عصبي بس كل حاجه تمام دلوقتي

حاتم : الحمد لله .. اقدر ادخلها

الدكتور : طبعا اتفضل .. بس بعد اذنك بلاش تتعبها .. محتاجه ترتاح شويه بعيد عن اى توتر

حاتم : حاضر حاضر

اول ما دخل جرى عليها ومسك ايديها وقال بدموع: كده تقلقينى عليكى يا بت انتى

روفيده بتعب : انا اسفه

حاتم : لا بقولك ايه انتى اول ما تقومى تجبيلى عصير قصب وتتمشي معيا مليش فيه

روفيده ب ابتسامه : من عيونى

حاتم : طب اى.. انا مبحبش المستشفيات تيجى نمشي

روفيده : ولا انا بحبها بس عايزة ابعد عن البيت شويه معلش يا حاتم

حاتم : ماشي يا ستى هنروح اسكندريه يومين وفكك من الدراسة والهبل ده

روفيده : هسقط يا بنى

حاتم : تؤتؤ انا كده ازعل .. يبقى اخوكى المهندس حاتم وتقولى هسقط

روفيده : يعم اتنيل انت لسه فى تالته

حاتم : يعنى التخرج بعيد يعنى المهم يلا انا هروح بقى اشوف ورق الخروج واخلصه واخده ونمشي

روفيده : ماشى ياعم مستنيك

حاتم وهو رايح للاستقبال عشان يخلص الورق

الدكتور : يا استاذ

حاتم : ايوة

الدكتور : حضرتك اللى كنت مع استاذه روفيده علي صح

حاتم : أيوة انا خير

الدكتور : الحقيقه انى كنت عامل اشعه للانسه روفيده وكنت جاي عشان اقولك انها طلعت

حاتم : اها طيب اى طمني

الدكتور بحزن : الحقيقه ان الانسه روفيده عندها......

حاتم بصدمه : اييي