رواية زواج عن صفقة الفصل الرابع عشر والاخير 14 بقلم اية محمد

رعد كان مع زمايله وجاله اتصال رد عليه وبعد ان انهى اتصاله ركض مسرعا الى المستشفى

رعد بقلق وخوف: بابا فين واى اللى حصل

نرمين: جدو عز رن علينا وقال ان عمو ثائر تعبان ف اخدناه على المستشفى

رعد: طيب والدكتور قالكم اى

عز: لسه يابنى منعرفش حاجه

نغم: مالك خايف كدا ليه يارعد

رعد: لان اللى جوه دا ابويا مش حد غريب ومن حقى اخاف عليه

ابتسمت نغم على كلام رعد

رعد: انا هدخل اطمن عليه بنفسي

نرمين ونغم وعز بتوتر: لا لا لا متتدخلش قصدنا يعنى استنى لما الدكتور يخرج ونشوف ماله

رعد: ما انا دكتور وعايز اطمن عليه بنفسي

نرمين: على اساس الدكتور اللى جواه دا دكتور حمير عشان كدا عايز تخش تطمن عليه

رعد: انا مقولتش كدا

نرمين: ولو مقولتش ابقي اعرف بتقول اى

لسه رعد هيتكلم قاطعهم صوت نغم

نغم: احنا فى اى ولا فى اى احترموا على الاقل ان احنا واقفين

خرج الدكتور ورعد اتجه اليه مسرعا 

الدكتور: للاسف المريض جاتله نوبه قلبيه مقدرناش نساعده

رعد: قصدك اى

الدكتور: البقاءالله المريض اتوفى

رعد بصدمه: انت بتقول اى 

الدكتور: للاسف دى الحقيقه 

غادر الدكتور ورعد دخل الغرفه اللى فيها ثائر مسرعا وحضنه

رعد بدموع: لا انت مستحيل تسبنى مش كفايه مشبعتش منك وانا صغير ليه تحرمنى منك تانى انت لازم ترجعلى

فضل رعد بيكى ونغم حطت اديها على كتف رعد 

رعد بصلها وفضل يبكى

رعد: قوليلوا يرجع متخلهوش يسبنى

عز: محدش ب ايده حاجه ابوك كانت امنيته انك تسامحه وترجعوا تعيشه مع بعض وتبقوا عيله سعيده كان نفسه يرجعكم لحضنه من تانى

رعد بص لثائر بدموع: مسامحك يابابا واللهى مسامحك ارجع بقي عشان تحقق امنيتك وعشان نرجع تانى لو مقومتش مش هسامحك ولا هنرجعلك

ثائر: لا وعلى اى هقوم

رعد بصله بصدمه و مش فاهم حاجه

رعد: انا مش فاهم حاجه 

ثائر بص لنغم ونغم بصت لنرمين ونرمين بصت لعز وفضلو الكل يبصوا لبعض

رعد: انتو بتبصوا لبعض ليه...يعنى دى كانت خدعه

نغم بتوتر: بص يارعد انا هفهمك كل حاجه 

رعد: ايوا انا عايز افهم كل حاجه 

عز: بصراحه يابنى دى كانت خطه عملناها عشان نخليك تحس ان الانسان من غير اب ولا حاجه وكمان عشان نقدر نعرفك ان مهما الاب يعمل الابن مستحيل يقدر يكره فعملنا الخطه دى عشان نقدر نخليك تسامحه وترجعه تانى

رعد خرج وهوا فى كميه الغضب

نغم كانت لسه هتخرج لكن نرمين وقفتها

نرمين: خليكم انتو هنا وانا هتصرف معاه

نرمين ذهبت ورا رعد ووقفته

نرمين: رعد استنا

رعد: سبينى ف حالى عاوزه منى اى

نرمين: انت بتكلمنى كدا ليه

رعد: عشان انتى كنتى عارفه بكل دا مش كدا انطقيييييي

نرمين: ايوا كنت عارفه وساعدتهم كمان فيها اى

رعد: لا مفيهاش حاجه 

كان لسه هيمشه لكن نرمين مسكت ايده ومنعته انه يمشى

رعد: نرمين سيبى ايدى

نرمين: لا مش هتمشى غير لما تسمع اللى هقوله

رعد: عايزه تقولى اى

نرمين: اللى انت بتعمله دا غلط

رعد: واى الغلط بقى

نرمين: الغلط انك محستش ب أبوك مجربتش شعوره وغير كدا حكمت عليه من غبر متفكر 

انا معاك بأن امك اتظلمت كتير لكن كمان امك غلطت لما خبت على ابوك موضوع حملها

وانت غلط لما سمعت ل امك ومسمعتش ل ابوك لانك زى مسمعتها كنت لازم تسمعه عشان متظلمش حد

رعد: كنتى عايزاتى اعمل اى يعنى

نرمين: عايزاك تحط نفسك مكان ابوك واتخيل ان انت اللى شوفتنى مكان امك كان ردت فعلك هتبقي اى

سكت رعد ونرمبن كملت كلامها

نرمين: قبل ما نعمل اى حاجه لازم نفكر فيها عشان منجيش بعدين ونندم 

وكمان امك غلطت وابوك غلط وكل واحد عرف غلطه وسامح التانى ونسيوا كل حاجه وحابين يبداؤ من جديد 

وانت كمان لازم تنسي وتبداء من جديد عشان نعيش حياه سعيده 

رعد بصلها وهيا حطت اديها على شه

نرمين بترجى: عشان خاطرى يارعد انسي وسامح ابوك

رعد نزل اديها ومشي و هيا اتجهت لداخل المستشفى ب احباط

نغم: فى أى 

نرمين: مافيش حاجه

نغم: طيب فين رعد

نرمين: هوا..

رعد بمقاطعه: انا هنا 

نرمين ب ابتسامه: انت رجعت

رعد: رجعت اقول لا ابويا انه مش لازم يتعب عشان يعرف يرقص فى فرح ابنه

ثائر عينه دمعت من الفرحه وقام حضنه: انا مبسوط اوى انك رجعت 

رعد: يعنى افهم من كدا انك هترقص

ثائر ب ابتسامه: طبعا مش هبطل رقص لحد ما العمود بتاعى يتكسر 

رعد بغمزه: طب ولما يتكسر هتعوض الايام ازاى 

ضحك الكل على حديث رعد

وثائر اخذ نغم وراح عند المأذون واتجوزها تانى ومر اسبوع

نرمين: حماتى القمر كنت عايز اخد رائيك فى الفستان دا

نغم: جميل اووى ياحببتى 

نرمين: طيب خشي البسيه اما اشوفه عليكى

نغم: البسه ليه هوا انا العروسه

نرمين بضحك: خشي البسيه بس واقرائى الرساله دى بعد ما تلبسيه

نغم: هوا فى اى

نرمين بغمزه: هتفهمى بعدين بس اعملى اللى قولتلك عليه وانا هروح اجهز

نغم لبست الفستان وعجبها اوى وفضلت واقفه فى المرايا مبسوطه جدا وبتفتكر ايام مكانت شابه وقد اى كانت نفسها تلبس فستان فرح زى دا ثم اتذكرت الرساله وفتحتها وبداءت تقراء فيها

انتى كل حياتى انتى نغمى حبيت اعوضك عن كل حاجه انتى مريتى بيها حبيت نبداء صفحه جديده كلها حنان وحب جبتلك الفستان دا عشان تلبسيه عشان انهارده اليله هتبقي ليلتين وعشان اول مره معملناش فرح حبيت اعملك فرح تفرحى بيه زى اى حد، اكيد بتقولى انى كبرت فى السن الناس هتقول اى عايز اقولك ان الحب ملهوش سن وانا مش بيهمنى كلام الناس كل اللى هممنى وشاغل بالى هوا انتى، متأكد ان الفستان هيبقي عليكى حلو وانا منتظرك على نار عشان اشوفه عليكى يااحلى نغمه فى حياتى

حبيبك ثائر

نغم باست الرساله بكل حب وفرحت اوى

وبعد مرور وقت نغم ونرمين جهزه ورعد اتجه للجناح اللى فيه نرمين عشان ياخد عروسته

رعد: اى الجمال دا

نرمين بخجل: اى رائيك طالعه ازاى 

رعد: طالعه شبه الملايكه

نرمين اتكسفت جدا ورعد لاحظ دا

رعد شدها من وسطها

نرمين: رعد انت بتعمل اى

رعد: هشش بلا رعد بلا زفت

نرمين: رعد وسع هنتأخر كدا

رعد: بقولك اى ماتيجى اختفك وفكك من الناس والفرح 

نرمين اتكسفت

ولسه هيقبلها لكن دخلت تسنيم

تسنيم: انت كل دا بتجيب عروستك

رعد: اعمل اى فى امك دى

تسنيم: بتقول حاجه

رعد: لالا دا انا بشكر ربنا عشان رزقنى بيكى ياعسل 

تسنيم: وسع ايدك ياض ويلا هات عروستك وتعالى وبلاش شغل المحن دا

ضحكت نرمين ورعد كان واقف متغاظ من تسنيم

رعد: عجبك اللى امك بتعمله دا

نرمين بضحك: عملت اى

رعد: لا ياختى معملتش حاجه يلا انجرى معايا ربنا يعدى اليله دى على خبر

نرمين انكجته وضحكت على تصرفاته

نغم كانت واقفه وخجلانه اوى

جه ثائر من خلف نغم وحضنها

نغم بكسوف: ثائر ابعد

ثائر: تؤتؤ مستحيل ابعد عنك

نغم: ثائر وسع افرد حد جيه

ثائر: خليهم يجوا

ثائر لفها ليه لاقها بتدمع

ثائر بقلق: مالك ياحببتى بتعيطى ليه

نغم: مش مصدقه انى بين اديك وانى رجعت لحضنك من تانى

ثائر: يعنى دا سبب يخليكى تعيطى فى يوم زى دا

ثائر باس راسها وكمل: خلاص خلينا ننسي اللى فات ونبداء مع بعض حياه جديد

نغم ابتسمت وهزت راسها بماشي 

كل واحد اخذ عروسته وبداؤ يغنوا ويرقصوا طول الفرح ورعد كان مبسوط اوى وعمال يغنى ل نرمين 

وعدت الليله بكل فرح وحب 

وبعد مرور سنوات نرمين كانت بتجرى ورا بنتها

نرمين: دانا هاتى الشوكلاته عشان خاطرى مش انا مامتك حببتك

دانا: تؤ الشوتلاته(الشوكلاته) دى تاعتى(بتاعتى) انا

كان الكل بيضحك على نرمين 

أدهم: ماما انتى بقيتى تاكلى حجتنا كلها

نرمين: قصدك اى وكمان خليك قاعد على رجل جدك كدا ليل ونهار ملكش داعوه بيا 

ثم وجهت كلامها ل لانا تؤام دانا: لانا ياحببتى ادينى الشوكلاته اللى معاكى

لانا: لا دى تيته تسنيم ادتهانى

نرمين زعلت جه رعد ونرمين كانت لسه هتروح تحضنه لكن دانا جريت عليه وحضنته

دانا: بابا حبيبي شوفت ماما تانت(كانت) عايزه تاتل(تاكل) الشوتلاته(الشوكلاته) تاعتى(بتاعتى)

رعد: وعملتى اى

دانا: تالتها(كالتها) تلها(كلها)

رعد ب ابتسامه: شطوووره متخليش حد ياكل حاجتك

نرمين اضايقت: بقي انا حد

نرمين زعلت و دخلت اوضتها

تسنيم: روح يارعد شوف مالها لحسن من ساعت ماعرفت انها حامل فى الرابع ومزجها مبقاش حلو ابدا

رعد ذهب خلف نرمين واول مدخل اتصدم لما شاف نرمين بتعيط

رعد قرب منها وشدها لحضنه

رعد بقلق: مالك ياحببتى

نرمين: انا محدش بقي بيحبنى فى البيت دا حتى عيالى

رعد: مين قال كدا كلهم بيحبوكى

نرمين بدموع: لا محدش بيحبنى ادهم ديما مع عموا ثائر لانه بيعوض الايام اللى فاتته ولانا ديما مع ماما مش بتفارقها ودانا بتحبك اكتر منى انا بقي مين بيحبنى

رعد مسح دموعها: انا بحبك ومش عايز حد يحبك غيرى

نرمين: طيب جبلى شوكلاته زى ما بتجبلهم

رعد: بس كدا

نرمين هزت راءسها 

ورعد باس نرمين ودخلت لانا

لانا: انتو بتعملوا اى

رعد: عاجبك تربيه امك اهى بقت نسخه عنها

ضحكت نرمين 

رعد: جاين ليه

ادهم: جاين نعتذر لماما 

نرمين: لا مش عايزه حد يعتذر يلا برا

دانا: هديتى(هديكى) شوتلاته(شوكلاته)

نرمين: بجد

دانا قربت على نرمين وادتها الشوكلاته 

وادهم ولانا حضنوها واعتذوا من اللى حصل ونرمين فرحت اوى

وعاشت العيله بسلام و سعاده 

لقراءة باقي الفصول : اضغط هنا