رواية الانتقام من الاب الفصل السابع 7 بقلم أسماء زيدان
 |
| رواية الانتقام من الاب الفصل السابع 7 بقلم أسماء زيدان |
رواية الانتقام من الاب الفصل السابع 7 بقلم أسماء زيدان
ايام بصت فالبصمات بذهول و
اللواء: لسه مصممه على اللى ف دماغك
ايام: طبعاً واكتر من الاول على الاقل البصمات مطابقه بنسبة 85% يعني دا دليل ايوا مش كافى بس كدا لسه فى امل وحضرتك بطلب منك تطلع تصريح بالقبض عليه وتعملو تحقيق معاه كمان
اللواء: ايوا هيطلع تصريح بالقبض عليه بتهمة اى ياسيادة العميد
ايام بتحاول تسيطر على غضبها: يافندم بقولك اغتصب ضحى عبدالله أنور وانا مش هسيب حق امى
اللواء:امك!!!
ايام:ايوا يافندم امى
اللواء:ازاى يعنى امك وانتى من بورسعيد ازاى هيكون اغتصبها وهى من بورسعيد
ايام: حضرتك الاسئله دى مش ليا تبقا له هو ارجوك طلع تصريح بالقبض
اللواء:اسف ياسيادة العميد انتى عارفه مين معتز الدمنهوري الاول وحاجه زى كدا برضوا مش دليل انه يتقبض وخصوصاً الحاجات اللى انتى طلبتى بصماتها جبتيها من بيته والقلم من مكتبه عايزه يكون فى اى يعنى ما اكيد دى حاجاته ولازم بصماته موجوده عليها
ايام بتسيطر على نفسها وقامت وقفت:تمام يعني حضرتك شايف ان دا مش دليل صح
اللواء اخد نتيجة البصمات ورماها ف سلة المهملات :ايوا مش دليل وانتى مش قد معتز وركزى ف شغلك احسن وحاولى تثبتنى نفسك
ايام بصتله بتحدى ومشيت خرجت من المكتب وطلعت توقف تاكسى فالوقت دا كان ارسلان ف عربيته ومعاه ادهم ومحمد وعدى من قدام المدريه واول ما شاف ايام وقف العربيه ونزل راح عندها و
ارسلان:بتعملى اى هنا
ايام بغضب:وانت مالك اتفضل شوف انت رايح فين
ارسلان:لا مانا لازم افهم اى حكايتك وكمان بتعملى اى عندنا فالفيلا وإلا قسما بربى اروح ابلغ عنك اللواء فالمخابرات واقوله كل حاجه شوفتها
ايام بغضب:انت بتهددنى
ارسلان:انتى شايفه انه تهديد اعتبرى تهديد ولازم اعرف كل حاجه
ايام بتحدى:وانت مش من حقك تعرف حاجه واعلى مافى خيلك اركبه
وسبت وميشت وقفت تاكسى وطلعت على مكان شغلها وهو مذهول منها ورجع عربيته و
ادهم:فى اى وكانت العميد ايام بتعمل اى هنا
ارسلان مفيش رد
محمد:انت يابنى بنكلمك فى اى
ارسلان بغضب:تعرف تخرس انت وهو
ادهم:طب ماتقول فى اى عايزين نفهم مالك
ارسلان بعصبيه:مش لما افهم انا الاول مش عايزه اسمع صوت بقا لاما تنزلو
ادهم ومحمد سكتو و مستغربين من عصبيته وهو وصل الفيلا وبدأ يدور عليها و
ارسلان:داده ياداده
نجيه:ايوا يابيه
ارسلان:فين السكرتيره الجديده تبع عمى اللى جات امبارح
نجيه:خرجت ولسه مجتش
ارسلان مردش وسابها ومشى قعد ينتظرها فالجنينه
وهى راحت المخابرات وبدات تشوف شغلها بس مش عارفه تشتغل كويس بتفكر هتعمل اى فاللى جاى وازاى هتثبت حادثة الاغتصاب ونسيت شغلها وقعدت تفكر لحد ما
الظابط: سيادة العميد الوقت خلص حضرتك مش ماشيه
ايام:لا همشى ياعم عبدو اتفضل انت
وبعدها قامت ومشيت
أما عند سليم وحبيبه فالاوضه
سليم:هااا ياحبيبه مش هتقولى حاجه
حبيبه بصه فالارض ومبتردش
سليم:اتكلمى ياحبيبه انا سامعك
حبيبه:بص يابابى والله انا معملتش حاجه غلط دى اللى فاتحه شات معاها واحده صحبتى و
سليم بمقاطعه: امال اخوك لما شاف الشات قال واحد من بره مصر ليه
حبيبه:اسمعنى طيب
سليم:سامعك كملى
حبيبه:دى واحده صحبتى سافرت السنه اللى فاتت مع اخوها ف انجلتر والايميل دا بأسم اخوها بس هى بتفتحه عشان نتكلم سوى لاننا صحاب اوى وهى بتعتبرنى اختها لانها وحيده وكدا صدقنى يابابى مش بكذب عليك
سليم ابتسم براحه: امممم طيب ليه مقولتيش كدا لسيف وخلصتو الموضوع بدون خناق وصوت عالى كدا
حبيبه: عشان يابابى هو بيستفزنى كتير وكنت لسه هتكلم راح ماسك شعرى
سليم:ماشى ياستى بس دا تؤامك يعني بتحسو ببعض صح
حبيبه:صح يابابى انا اسفه
سليم وهو ماسك ايدها وخارج:لا اسفه دى تقوليها لسيف ويلا ناكل الكيك بتاع ماما
حبيبه ابتسمت بمرح:يلا يابابى ياعسل انت
مروه بغيظ:مين دا ياختى اللى عسل
حبيبه غمزت لسليم:بابى هو اللى عسل وسكر كمان ياخرااااشى عليك ياسيمو
مروه بغضب:بت احترمى نفسك وامشى يلا من هنا
حبيبه:لا لما ناكل الكيك سوى انا وحبيبي العسل دا
مروه بغيظ بصت لسليم لاقته كاتم الضحك: والله واقف تضحك ياخويا انت كمان
سليم:اعمل اى يعنى بنتك اللى بتعكسنى
مروه:بقا كدا ماشى ياسليم
وسبتهم ومشيت على المطبخ وسليم ضحك بعلو صوته:يخربيتك ياحبيبه اصلحها ازاى دلوقتى
حبيبه:انا مالى يالمبى شوف انت اللى سايب الكل يعاكس فيك
وبصوت عالى قالت:الله اعلم بقا فالشركه بيحصل اى
سليم بصلها بصدمه وهى جريت على اوضته وبتضحك ومروه طلعت من المطبخ بغضب وماسكه سكينه وبتقرب من سليم وسليم بيرجع لورا لحد ماخلاص مفيش غير الحيطه و
مروه وهى بتقرب السكينه:قولى بقا بيحصل اى فالشركه
سليم بيمثل الخوف:طب بس ابعدى شوى السلاح يطول
مروه بتقرب اكتر:رد ياسليم متغيرش الموضوع
سليم وهو محاوطها: والله مفيش حاجه بتحصل دانا جايب سكرتير راجل الصقر يقف على شنبه اعمل اى تانى
مروه وهى رافعه السكينه:امال اى اللى بنتك بتقوله دا
سليم بهمس:وانا مالى روحى اسأليها
مروه بتحاول تبعد:طب اوعى كدا اروح اسألها
سليم:بعد دا كله والرعب دا والسكينه دى وبتقولى اوعى لا يا ماما لازم اخد حقى
مروه بصدمه وتوتر:حقك حقك من اى ابعد كدا
وزقته وجريت عند حبيبه وهو فضل يضحك (
)
وايام جات وهى داخله الفيلا وقفها صوت ارسلان و
ارسلان: انا لازم اتكلم معاكى
ايام:بصفتك اى ان شاء الله
ارسلان:بصفتى عارف حقيقتك وبصفتى قاعده ف بيتى ولازم اعرف انتى هنا بتعملى اى
ايام بصتله وسكتت
ارسلان:ردى بكلمك
ايام:طيب ممكن بعد العشا ونعقد ف مكان هادى عشان احكيلك
ارسلان رفع حاجبه:ممكن
وسابها ومشى وهى طالعه اوضته سمعت صوت حد بيأن من الالم وقفت تشوف الصوت جاى منين لحد ماعرفت انه من اوضة اخوها رعد ايام فتحت الباب لاقته ماسك رأسه بألم ومش شايف قدام قربت منه و
ايام:انت كويس فيك حاجه
رعد بعصبية:ملكيش دعوه اطلعى بره
ايام بغيظ ولسه هتمشى و
رعد بألم:ممكن تنادى داده نجيه
ايام:ليه
رعد بألم وعصبيه:اخليها تجبلى عصير او حاجه عشان الصداع دا
ايام: خلاص انا هنزل اجبلك عصير
رعد:بالبرتقان
ايام بابتسامه:ماشى
(خنقننى ياعم بالبرتقان بتاعك دا مع ان المانجا والجوافه احلى بكتير
)
نزلت ايام وبدأت تعمل العصير واخدته وطلعت و
ايام:اتفضل
رعد: بالسرعه دى
ايام: امال اى دا مجرد عصير اشرب بقا عشان تهدى
رعد شرب العصير بس الصداع لسه مستمر
ايام:طب مفيش مسكن هنا
رعد بألم:مش عارف هموت من الصداع شوفيلى حل
ايام:طب اهدى هنزل اسأل داده نجيه اكيد هى عندها
نزلت فعلاً وقالت لنجيه و
نجيه:وانتى عايزه مسكن لاى
ايام:اصل رعد عنده صداع جامد وشرب عصير ومفيش فايده برضوا حضرتك عندك ولا لا
نجيه بابتسامة خبث لاحظتها ايام:طب اطلعى انتى ارتاحى وانا هجبله عصير ومسكن
ايام رفعت حاجبها:ماهو شرب العصير هاتى بس المسكن وارتاحى انتى
نجيه بتوتر:طب اصبرى مش عارفه هو فيه ولا لا هدور
ايام:طب بسرعه
نجيه دخلت اوضه وبعدها خرجت و
نجيه: للاسف مفيش عندى روحى هاتى من الصيدلية هى قريبه من هنا
ايام:طيب ماشى
ومشيت ونجيه دخلت المطبخ حضرت عصير ودخلت اوضتها حطت المخدر وطلعت تانى عند رعد و
نجيه:سلامتك ياحبيبى خد اشرب العصير وانت هتهدى
رعد بألم:شربت ياداده ومفيش فايده هى ايام راحت فين دا كله بتجيب مسكن
نجيه قربت منه وادتله العصير
نجيه:بس اشرب العصير بتاعى وانت هترتاح على الاخر وهتشوف
رعد بقلة حيلة بدأ يشرب العصير وفعلا الصداع بدأ يختفى
ايام جابت مسكن وطلعت لاقته شرب العصير ونجيه واقفه تبصله بانتصار و
ايام:جبتلك مسكن يارعد
رعد: خلاص يا ايام شكراً ليكى العصير بتاع داده عمل الازم ههههه
ايام بصت لنجيه:وعصير اى بقا دا اللى خلاه الصداع يروح
نجيه:عصير برتقان
ايام:مانا برضو عملت عصير برتقان ومعملش حاجه للصداع اشمعنى العصير بتاعك بقا
نجيه بتوتر:هاااا مش عارفه بقا هسيبكم وانزل انا
ونزلت نجيه و
ايام:وانا كمان همشى وانت ارتاح
رعد بابتسامة:ماشى
وايام نزلت ورا نجيه على المطبخ ولاقتها بتغسل الكوبايه كويس جدا وبعدها طلعت من المطبخ على أوضتها وايام دخلت المطبخ ومسكت الكوبايه وبدأت تشم فيها بس مفهاش حاجه سابتها وراحت اوضتها وغيرت هدومها وبعد وقت نزلت لاقت الكل قاعد على السفره و
ايام: مساء الخير
معتز: مساء الخير اقعدى كلى
ايام ابتسم وراحت قعدت جنب حبيبه وبصت ل رعد و
ايام:عامل اى دلوقتى يارعد
رعد: كويس الحمدلله
مايا:ليه كان مالك
رعد: مفيش كان شوية صداع بس
مايا :الف سلامه عليك ياحبيبى
رعد: الله يسلمك ياماما
معتز: سلامتك
ارسلان:الف سلامه عليك
حبيبه وسيف:سلامتك الف سلامه
مروه:الف سلامه عليك ياحبيبى
سليم :سلامتك يابنى
رعد:الله يسلمكم كلكم
(كل دا عشان شوية صداع
)
شاهى: ارسلان عامل اى
ارسلان:كويس
شاهى بغيظ:هو مفيش غير الكلمه دى ترد بيها
ارسلان:امال عايزه ارد ازاى
شاهى:فى حاجه اسمها تمام بخير اى حاجه مش كل حاجه كويس كويس
ارسلان رفع حاجبه ومردش عليها
شاهى:على فكره بكلمك
ارسلان:وانا خلصت كلامى ممكن اكل بقا
حبيبه:ماتسكتى ياشاى انتى خليه ياكل دا عنده شغل صعب
شاهى بعصبية:شاى شاى احترمى نفسك
حبيبه بعصبيه:انا محترمه غصب عنك وبعدين بهزر اى مينفعش اهزر مع بنت عمى
شاهى:لا ياست متهزريش معايا بعد كدا
حبيبه وهى بتاكل:ماشى ياشاى سورى
شاهى قامت بعصبية وسابت الأكل
مروه:ميصحش كدا ياحبيبه قومى اعتذرى منها يلا
حبيبه:يامامى انا بهزر
مروه:وهى مقبلتش الهزار يبقا تعتذرى يلا قومى وهتيها معاكى للاكل اقفى يلا
قامت حبيبه بغيظ وطلعت اوضتها
وهما خلصو اكل و
رعد: داداه هتيلى العصير بتاعى لو سمحتى
نجيه:حاضر
ايام بصتلهم وقامت وأرسلان قام وراها و
ارسلان:منتظرك فوق عشان افهم كل حاجه زى ماتفقنا
ايام هزت رأسها ومشيت
ومعتز وسليم دخلو المكتب
ومايا ومروه قعدو يشاهدو التلفاز
وسيف وحبيبه بيذاكروا
ورعد فالجنينه وشاهى ف اوضتها
نجيه حضرت العصير و
نجيه:العصير يارعد بيه
رعد:مابلاش بيه دى وقوليلى رعد كدا عادى
نجيه:ماشى يارعد اشرب العصير بقا عشان اروح نام
رعد ابتسم وبدأ يشرب العصير وبعد وقت اخدت نجيه الكوبايه وهى داخله ايام خبطت فيها والكوبايه وقعت فالارض و
نجيه بصدمه:ينفع كدا
ايام:سورى مقصدش ياداده
نجيه مشيت تجيب حاجه تلم فيها الازاز وايام اخدت عينه من الازاز وحطتها ف كيس ومشيت على أوضتها واخدت دفتر والدتها وطلعت فوق سطح الفيلا عند ارسلان
ارسلان:كل دا تأخير
ايام ببرود:سورى
ارسلان:اسفك مش مقبول احكيلى يلا بتعملى اى هنا
ايام مدت ايدها بالدفتر:تقدر تقرأ الدفتر دا وهتفهم كل حاجه
وبعد وقت نزل ارسلان الدفتر من ايده بصدمه و
ارسلان:مستحيل ماما
ايام:.....
تعليقات
إرسال تعليق