رواية الانتقام من الاب الفصل الرابع 4 بقلم أسماء زيدان
 |
| رواية الانتقام من الاب الفصل الرابع 4 بقلم أسماء زيدان |
رواية الانتقام من الاب الفصل الرابع 4 بقلم أسماء زيدان
ضحى اخدت نفسها الاخير في الدنيا وروحها فارقت جسدها و
ايام بتهز فيها: ماما مااااااما ردى عليا ماما متسبنيش ماما طب قولى بابا سراج عملك اى عشان انتقم منه ماما ردى عليا ارجوكى متسبنيش لوحدى طب خدينى معاكى
وبصريخ عالى: مامااااااااا
الدكاتره والممرضات جات على صوت ايام والدكتور امر الممرضه انها تاخد أيام بعيد و
الدكتور: خدوها من هنا عايز اشوف المريضه
الممرضات مسكوا ايام وبيحاولوا يخرجوها وهى بتصرخ: سبونى معاها خدونى معاها مااااماااا متسبنيش ارجوكى دكتور ابوس ايدك متخلهاش تموت وحياة اغلى حاجه عندك رجعلى ماما
الممرضات طلعوها برا وسراج كان واقف حزين وجاى يقرب من ايام ويخدها ف حضنه ايام بصتله بغضب بعدت عنه وقاعدت على الأرض تعيط سراج راح جنبها ولسه هياخدها ف حضنه و
ايام مسكت ايده بقوه: ابعد عنى اياك تقربى منى غير لما اخد حق امى منك
سراج بصلها بذهول: حق منى انا
ايام بصتله بغضب ومردتش عليه والدكتور خرج و
الدكتور: البقاء لله شدو حيلكم
والمستشفى كلها اتهزت من صريخ ايام والممرضات ادوها مهدئ ومنوم وسراج خلص الإجراءات الخاصة بالدفن وتم دفن ضحى ف بورسعيد
وبعد يومين ايام رجعت البيت ودخلت اوضتها ومسكت صورة والدتها و
ايام: سبتينى ليه لوحدى انتى وعدتينى هتفضلى معايا العمر كله ليه منفذتيش وعدك
وبصريخ وصوت عالى: ليه سبتينى ليه
سراج دخل على صوتها وحاول يهديها بس ايام
ايام: قولتلك ملكش دعوه بيا ابدا لحد ماشوف انت عملت اى ف ماما واخد حقها
سراج بصلها بضيق وسابها وخرج وايام اترمت على السرير تعيط
وفى فيلا الدمنهوري ( الفيلا تبع معتز وسليم)
فى حمام السباحه نلاقى ارسلان بيغطس ويطلع لحد ما جاله تلفون طلع من البيسين و
ارسلان: اهلا بالواطى تبع مصلحته وبس
محمد بضحك: اخص عليك انااااااا
ارسلان: لا واحد شبهك ياخفيف الظل
محمد: طب الحمدلله انه مطلعش انا ياظالم انت
ارسلان بدأ يتعصب: اخلص ياض انت عايز اي مش فضيلك
محمد: ليه يابو الاشغال المهمه عندك اى
ارسلان: عندى تدريب فالكليه انت عارف انه اخر سنه يافاشل انت خليك لازق ف سنه تالته
محمد: اممممم وبعد التدريب
ارسلان: وانت مالك انت هتحقق معايا
محمد بيضحك:الله امال لما مش هحقق معاك انت هحقق مع مين ياسوسو
ارسلان قفل ف وشه وبصدمه: سوسو بقا العقيد المستقبلى ارسلان سليم الدمنهوري يتقاله سوسو طب لما اشوفك يامحمد مش هخلى حته فيك سليمه
ومحمد لاقى المكالمه فصلت قعد يضحك على نفسه (
)
ولسه ارسلان هيطلع اوضته لاقى اخواته رجعوا من المدرسه و
ارسلان: اهلا بالابطال
سيف وحبيبه تؤام بصوت واحد: اهلا يا ابيه
ارسلان: عملتو اى النهارده فالمدرسه
سيف بصله بقرف: هنكون عملنا اى زى كل يوم اى السؤال الغبى دا
ارسلان بصله بغضب وسيف طلع يجرى ورجع بص لحبيبه و
حبيبه: انا مالى هو اللى قال غبى عن اذنك ياباشا
وطلعت تجرى وهى بتكتم ضحكتها
ارسلان: ماشى ياكلاب انا هربيكم من جديد
وطلع اوضته
ف شركة الدمنهوري للحديد والصلب
معتز قاعد بيمارس اشغاله وفجأة صوت تلفونه بيرن و
معتز: نعم فى اى
مايا: مش عارفه انت امتى هتغير اسلوبك دا
معتز بخنقه: ملكش فيه واخلصى بترنى ليه
مايا: عايزه فلوس
معتز:ليه
مايا:شاهى عايزه تشترى فون جديد
معتز بملل:والفون بتاعها راح فين
مايا:اووووف هو تحقيق ماتبعت الفلوس ولا اتصل على البنك يحط فالفيزا فلوس
معتز اتعصب: اتكلمى باحترام ولا اجى اعلمك الاحترام ومفيش فلوس ومن غير سلام
وقفل ف وشها
معتز: واحده تخنق و ولادها يخنقوا زيها
والسكرتيرة دخلت و
معتز:خير ياندى انتى كمان
ندى: الاجتماع جاهز ياباشا
معتز:طب ابعتى لسليم باشا واقوليله وانا جاى
ندى:سليم باشا عارف وهو دلوقتى رايح الاجتماع
معتز: طب خلاص روحى وانا جاى
مشيت ندى وهو اخد ملفات الصفقه الجديده وطلع على اوضة الاجتماعات
وبعد مرور يوم
دخلت ايام اوضة ولدتها وفتحت الدولاب وبدأت تدور على الدفتر اللى ضحى قالت عليه فضلت تدور لمدة ربع ساعة لحد ما لقت دفتر اسود وفتحته وبدأت تقرأ كتابات ولدتها وكل ماحدث لها
وبعد ساعتين قفلت الدفتر والغضب والشرار هيطير من عنيها واخدت الدفتر وخرجت راحت اوضتها وفتحت اللاب وبدأت تعمل سيرش عن معتز الدمنهوري
وبعد ساعه سمعت صوت سراج خرجت و
ايام بأسف وحزن على المعامله اللى كانت بتعامل بيها سراج: انا اسفه يابابا حقك عليا انا بعتذر مكنتش اعرف ان ماما متقصدكش انت سامحنى
سراج ابتسم: ولا يهمك ياحبيبتى انتى بنتى ومفيش اب بيزعل من بنته صح
ايام بحسره:صح
ودخل احمد ابن سراج و
احمد:سمو عليكم يا اهل الدار
سراج:اسمها السلام عليكم اتكلم عدل بقا
احمد:يابابا دى لغة العصر يابابا
ايام بتتريقا:العصر ولا المغرب
احمد:ياخفة دمك
ايام بتكبر: عارفه ياخويا من غير ماتقول انى شربااااات
احمد:ش اى ياختى
ايام: شربااااات
سراج بيضحك:صح يا قلبى انتى شربااااات وعسل اوى
احمد:انا هدخل اوضتى احسن هتشل منكم
هو مشى وايام وسراج فضلوا يضحكوا و
ايام:بجد يابابا مش زعلان منى
سراج اخدها ف حضنه:لا مش زعلان وتعالى بقا نشوف هناكل اكل محروق اى النهارده
ايام بضحك: ههههههههههههههههه تعالى
وراحو على المطبخ
وفى فيلا الدمنهوري
دخل معتز وسليم و
معتز:نجيه
نجيه:نعم ياباشا
معتز:حضروا العشا
نجيه:امرك ياباشا
ولسه هتمشى
سليم:امال فين مروه والولاد ياداده
نجيه:مروه هانم ف اوضتها والولاد فالجنينه بيذاكروا مع ارسلان
سليم ابتسم:ماشى
معتز بصله: يامحنى
سليم بصله باستفزاز وطلع اوضته
معتز: انا هتشل قريب من البيت دا والناس اللى فيه اما اروح اغير هدومى
وطلع هو كمان
ف اوضة سليم ومروه
دخل سليم: مساء العسل على قلبى
مروه بابتسامة حب: مساء الاناناس على احلى الناس
سليم بحب:انتى بتثبتينى بقا
مروه ببراءه: ولما مثبتكش انت ياباشا هثبت مين
سليم: ياسلام على البراءه اللى ظهرت
مروه: هههههههههه امال اى احنا مش قليلين برضوا ويلا ياحبيبى ادخل خد شاور لحد ما اجهزلك هدومك
سليم: ماشى ياعمرى
ودخل الحمام وهى جهزت الهدوم ونزلت تحت فالجنينه و
مروه بصوت عالى: ارسلان سيف حبيبه
ارسلان بصوت عالى: نعم ياماما
مروه:هات ياحبيبى اخواتك ويلا العشا
سيف قام يجرى:انا جيت اهو
ارسلان اتعصب: ماشى ياحيلة امك اما وريتك
حبيبه بتكتم ضحكتها وارسلان بصلها
ارسلان:اضحكى ياختى اضحكى مانتو عجينه واحده
حبيبه:سورى يا ابيه اسمحلى اضحك
وانفجرت حبيبه فى الضحك
وارسلان شد ايدها واخدها ودخلوا للعشا
ونزلت مايا وشاهى ومعتز واجتمعو على السفره
شاهى:هاى ارسلان عامل اى
ارسلان:كويس
شاهى:وانتى يابيبه عامله اى
حبيبه:زى مانتى شايفه باكل وبعدين متقوليش بيبه تانى انا اسمى حبيبه
شاهى:اصل حبيبه اسم قديم اوى
حبيبه:عجبنى هو اسمك ولا اسمى يابت انتى
شاهى بذهول:بت انا يتقالى بت
ارسلان وسيف بيكتمو الضحك بالعافيه
حبيبه بصتلها بقرف: معلش نسيت انك ولد سورى
شاهى بصتلها بصدمه وزهول وسكتت
ارسلان وهو بيكتم الضحك:عن اذنكم ياجماعه هعمل مكالمه وراجع
وقام يجرى على برا
سيف: وانا كمان هقوم اشوف هو بيكلم مين
وطلع يجرى على برا وانفجر هو وارسلان فالضحك
سيف:اختك دى مصيبه
ارسلان بفخر:تربيتى يابنى
على السفره
مروه وسليم ومعتز انفجرو فالضحك
مايا بقرف:انتو بتضحكوا على اى
معتز بصلها: على سيف
مايا:ليه هو عمل اى
معتز:اصله طالع يراقب اخوه
وسكتو كلهم وسيف وارسلان رجعوا تانى
وفى المطبخ فى بورسعيد
ايام: كان لازم يابابا حضرتك تزيد النار اديها اتحرقت خالص ومش هنعرف ناكل
سراج بص بذهول: اممممم معلش مش مهم اكل الليله
احمد جه على ريحة الحريق: اى انتو هتحرقوا البيت قريب
سراج:ياخى اتنيل الاكل اتحرق
احمد: واى الجديد ماهو من يوم وفاة ماما ضحى واحنا بناكل اكل محروق
ايام بصتله بحزن وسكتت
وسراج بصله بتحذير: طب اى رأيك بقا ان العشا الليله على حسابك
احمد بص لايام وبص لباباه: ماشى موافق يلا اجهزو
ايام: لا روحو انتو انا مليش نفس
سراج بيحاول يلطف الجو: طب اى رأيك لو مجتيش معانا انا هعلق الواد دا على باب البيت
احمد بصدمه:نعم هضيعو بريستيجى
ايام بضحك: وانا ميرضنيش ان بريستيجك يضيع ومتعرفش تشترى غيره
احمد بيجرى وراها: اشترى غيره ليه ياختى هو البريستيج بيتشرى يابت
ايام وهى بتجرى على اوضتها: بت ف عينك ياض
احمد: انا يتقالى ياض طب لما بس تتعشى اصبرى عليا
ايام طلعت راسها من الباب وطلعت لسانها: ولا تقدر تعمل حاجه للعميد المستقبلى ايام سراج الدين يافاشل انت يابتاع البنااااات
سراج بصدمه: بتاع بنات
احمد وهو بيجرى على اوضته: منك لله الهى اشوفك متعلقه ف زنزانه ياعميدة الكلاب انتى
ايام بثقه: لا اللى هتشوفه متعلق فالزنزانه هو معتز الدمنهوري
سراج: هو انتى عرفتى
ايام: ايوا يابابا عن اذنك هروح اجهز احسن الواد دا يرجع ف كلامه
سراج:عندك حق وانا كمان هروح اجهز
وجهزو كلهم وخرجو يتعشوا برا
وبعد مرور شهرين على هذه الأحداث
فى اوضة ايام دخل سراج وعلى وشه الحزن و
سراج: خلاص هتمشى وتسبينا يا ايام
ايام: وبعدين بقا يابابا إحنا مش اتكلمنا فالموضوع دا وبعدين ماحضرتك شايف ان كل سنه بيعملوا حفلة التخرج تبع كلية الجيش والشرطة فالقاهره
وبصت لنفسها بفخر: وبنتك بقا مش اى حد دى طالعه المركز التانى على الجمهورية كلها وهتتعين عميد ف المخابرات العامة المصرية من تانى يوم ف لازم ابقا فالقاهره وكمان عشان اجيب حق ماما
سراج: طب وهتعيشى ازاى هتنامى وتاكلى وتشربى فين
ايام بابتسامه: زى ما ماما قدرت تعيش هنا وهى متعرفش حد ف بورسعيد انا هقدر اعيش فالقاهره وانا ليا اهلى هناك ويلا بقا جهز معايا شنطتى وشنطتك عشان هتيجى تحضر الاحتفال معايا ومش عايزه اعتراض يلا بقا عشان نلحق القطر
سراج بقلة حيلة: حاضر يابنتى
وهو خارج
ايام: و قول للواد احمد هو كمان يجهز لازم انتو الاتنين تكونوا جنبى فاليوم دا
سراج ابتسم لها: ماشى ياسيادة العميد
وجهزو كلهم شنطهم وانطلقو على محطة القطر
فى فيلا الدمنهوري
فى الجناح بتاع سليم على السفره
سليم: خلصتى عشا ياحبيبتى
مروه: ليه فى حاجه
ارسلان بص لسيف: ماتبطل محن ياض ياسيف
سيف بصله:هو انا عملت حاجه
سليم من تحت السفره مد رجله وخبط ارسلان: ماشى اصبر عليا
ارسلان وهو بيضحك: وانا مالى
حبيبه قاعده تبص عليهم كأنها بتتفرج على مسرحيه: ماتسكتو بقا مش عارفه اكل
مروه: ليه ياحبيبتى مش عارفه تاكلى
حبيبه بضيق: يامامى لما هما يتكلمو انا مش باكل بفضل اتفرج عليهم وكأنى بشوف مسرح مصر قدامى ودلوقتي الاكل برد
حبيبه خلصت كلامها وكلهم انفجر ف الضحك
حبيبه بصتلهم بقرف وبدأت تاكل و
مروه: الحمدلله حد هيشرب حاجه
سليم: لا سبيهم هما يعملو بقا اللى هيشربوه وتعالى معايا انا
مروه: على فين ياحبيبى
سليم شد ايدها:تعالى بس
ارسلان باستفزاز: براحه شوى ياباشا ماما مش قدك
سليم بصله و
سيف: عقبالنا يارب لما نتجوز بقا
ارسلان خبطه على قفاه: مش لما اتجوز انا ياض
سيف بص لسليم: روح يا بوب انت ليلتك بنفسجى الليله متشغلش بالك بينا
ارسلان: ههههههههههههههههه لا جامد ياض ياسيف
سيف: طبعاً يابنى
حبيبه: ههههههههههههههههه ههههههههههههههههه ماتمشى يابابى انت واقف ليه
سليم قرب منهم: محدش فيكم هينام فالفيلا الليله انتو سامعين
أرسلان بصدمه: نعم
سيف: يامصبتى
حبيبه: وانا مالى يالمبى
سليم: سمعتو انا قولت اى عشان تحترمو نفسكم بعد كدا
أرسلان: يرضى سيادتك انام برا وانا عندى حفلة تخرج الصبح اروح للناس وانا ماسك ضهرى يرضيك يا ابو ارسلان
سليم بيكتم الضحك: اه يرضينى يلا بره عشان هقفل الجناح
سيف: طب يرضيك ياباشا انا سيف سليم ينام فالجنينه مع الجناينى والبواب الناس تقول اى
سليم: ايو يرضينى عشان تحترم نفسك ياشبر ونص انت
حبيبه: طب وانا مالى يابابى انا عملت اى
سليم بيقلدها: هههههههههه ما تمشى يابابى انت واقف ليه
وبعدين غير صوته: يلا ياض انت وهو بعد ماتخلصو عشا تاخدو البت دى وتطلعوا برا مفيش نوم هنا
وراح لمروه اللى ميته على نفسها من الضحك ومسك ايدها
سليم: يلا ياحبيبتى
ولسه هيمشوا و
ارسلان بيغمز لسليم: اصحى بدرى ياباشا عشان ابنك عنده حفلة تخرج بكره وعيب ف حقك تنام وابنك يروح لوحده دانا المركز الخامس على الجمهورية
سليم خلع الجزمه ورامها على ارسلان وهو بيضحك وسيف وحبيبه هيموتو من الضحك وسليم خد مروه وطلع فوق سطح الفيلا
وارسلان وسيف وحبيبه خلصوا العشا واخدو بطانيه وخرجوا ينامو فالجنينه و
ارسلان: امتحاناتكم امتى
سيف: يادى السيره اللى تعكر المزاج يابنى انت معندكش حاجه غير مذكرتكم و امتحاناتكم مفيش حاجه عندك غير كدا
أرسلان رفع حاجبه: انت عايز نتكلم فيه طيب واحنا نتكلم
سيف باللامبالاة: نتكلم عن البنات قولى يابو الصحاب انت متعرفش بنات
ارسلان باستنكار: بناااااات و ابو الصحاب !؟
سيف: ياعم خنقتنى دانا اخوك وعادى اتكلم براحتى
ارسلان: ياعم!؟
سيف بخنقه: يادى النيله خلاص يازفت مش عايز اتكلم معاك
ارسلان: زفت كمان ماتيجى تضربنى قلمين احسن
سيف: بص يا ابيه مكنوش خمس سنين اللى بينا عشان تمسك عليا كل كلمه كدا يا ارسلان الزفت انت
ارسلان وهو بيقوم من مكانه: لا والله
سيف طلع يجرى: اه والله
حبيبه بتضحك: هههههههههه معلش يا ابيه هو معاه حق مكنوش خمس سنين اللى بينا عشان تعمل كدا فينا يا ارسلان الزفت
وطلعت تجرى و
أرسلان وهو بيجرى: انا لازم اربيكم من جديد
و نسيبهم بقا هما اخوات مع بعض ملناش دعوه
وفى محطة القطر ركبت ايام وسراج واحمد والقطر اتحرك وايام بتحاول تنام شوى وسراج خدها ف حضنه عشان تنام
وفوق سطح الفيلا طلع سليم ومروه وقاعدو و
سليم: مسامحنى يامروتى
مروه: انا بحبك وبعشقك ياسيمو مش مسامحك بس
سليم: يعني مش ندمانه انك وفقتى تكملى حياتك معايا
مروه: لا طبعاً ولو رجع بيا الزمن كنت هختارك برضوا
سليم بندم: بجد يامروه الكلام من قلبك
مروه بضحك: من نغاشيش قلبى ياسيمو
انا بحبك اوى وبحب ولادنا وحياتنا والحمدلله على عطاء ربنا وعوض ربنا ربنا ميحرمنيش منك
سليم: ولا منك يانبض قلبى انا من غيرك هموت
واخدها ف حضنه وفضلوا يبصو للقمر والنجوم ويستعيدو ذكرياتهم
فلاش باك
بعد ما شهد سافرت وسليم عرف بسفرها خلص شغله فالشركه ورجع الفيلا و
سليم: داده نجيه فينك ياداده
نجيه: ايوا ياسليم بيه
سليم: امال مروه و ارسلان فين مش شايفهم
نجيه: مروه هانم قالتلى اجهز العشا واطلعوا فوق واخدت ارسلان وطلعت وجهزت العشا وطلعتو وهى قالتلى انها هتنام
سليم بفرحه انها اتكلمت مع حد: ماشى يا داده شكراً
نجيه: احضرلك العشا
سليم: لا انا شبعت
وطلع على الجناح بتاعه ونجيه بصتله باستغراب وراحت اوضتها
سليم بعد ماطلع دخل اوضة النوم لاقى مروه نايمه وواخده ارسلان ف حضنها
مروه حست بدخول سليم وعملت نفسها نايمه وسليم حس انها صحيت ولاقى ان دى الفرصه المناسبه انه يتكلم معاها وكفايه إنها هتسمعوه وجاب كرسى وقرب من السرير وقعد و
سليم: انا عارف انى غلطت وارتكبت جريمه بشعه ف حقك بس صدقينى انا مكنتش عايز اعمل كدا مروان صحبى كنت بحكيله عنك وقد اى انا معجب بيكى وعايز اقرب منك واعرفك ولما جيت اتكلم معاكى انتى بقيتى تبعدى وتزعقيلى فانا قولت لمروان وهو اللى اقترح عليا اعمل كدا وبكدا هقدر اتجوزك انا فضلت افكر ف اقتراحه وشيطانى ورغبتى فيكى صورولى ان كدا هقدر اقرب منك واتجوزك وللاسف انا عملت كدا بس صدقينى انا ندمت وقطعت علاقتى بمروان نهائى وفضلت متمسك بيكى وخوفت عليكى من اخويا لما قولتله انى هتجوزك وهو كان هيقتلك عشان كدا اخدتك من بيت الصحرا ووديتك شقتى ولما عرفت انك حامل انا فرحت جدا ان فى حاجه هتربطنى بيكى اكتر بس للاسف انتى فضلتى ساكته وسرحانه ومبتتكلميش خالص ولابتهتمى بارسلان وانا حجزت ليكى بعد ولادة ارسلان عند دكتوره نفسيه وحكتلها كل حاجه بس لما رجعت الشقه وشوفتك بتلعبى وتكلمى ارسلان وانتى بترضيعه انا فرحت جدا ولاقيت ان فى فرصه ف علاقتنا وكلمت الدكتوره ولغيت الحجز ولما عرفت ان معتز اخد مراته وراح الفيلا انا قررت اخدك انتى وارسلان ونروح نعيش هناك عشان هتلاقى حد تتكلمى معاه ومتبقيش لوحدك وصدقينى انا حبيتك اوى ومش متخيل الحياه من غيرك وانا جاى الليله وعايز افتح صفحه جديده معاكى بس ادى لعلاقتنا فرصه واحده ومتفضليش ساكته كدا ارجوكى اتكلمى معايا وادينى فرصه اخيره
خلص كلامه وقام غير هدومه ونام على الكنبه
ومروه فتحت عنيها وفضلت تفكر ف كلام سليم لحد مانامت تانى
وفى جناح معتز دخل معتز ولاقى مايا صاحيه و
معتز بقرف: منمتيش ليه
مايا: قاعده بفكر
معتز: وبتفكرى ف اى
مايا: ف حياتى معاك بدام مش متقبلنى ولا طايق تشوفنى طلقنى وسبنى اعيش حياتى
معتز بضحك: اممممم اطلقك دا نجوم السما اقربلك بصى عشان نبقا على اتفاق انا سيبك معايا عشان شغلى مع ابوكى مش مستعد اخسره بسببك لانك متسويش انى اخسر ملايين بسبب واحده زيك ف احنا يامايا هنعيش زوج وزوجه عاديين يعني ولا فى حب ولا مشاعر ولا الكلام الفاضى دا
مايا: انت شايف ان الحب كلام فاضى
معتز: وملوش وجود اصلا هنعيش زوج وزوجه تقلديين واظن انك عارفه الزواج التقليدي صح واللى عايزاه هيوصلك وانتى مش هتخرجى من الفيلا دى غير على تربتك ان شاء الله لان بصراحه مش واثق فيكى عشان اسيبك تخرجى تمام
مايا بتفكير: تمام
وقامت نامت ومعتز دخل ياخد شاور وغير هدومه ونام
وطلع الصباح واستيقظت مروه ولاقت سليم بياخد شاور و اول ماطلع هى عملت نفسها نايمه لحد ما لبس هدومه وصحيت تانى و
مروه: انا موافقه
سليم باستغراب وفرحه انها بتكلمه: موافقه على اى
مروه: موافقه ادى علاقتنا فرصه جديده
سليم بفرح: بجد يامروه
مروه بكسوف: اه بجد
سليم بصدق: اوعدك مش هخليكى تندمى ابدا
وفعلا سليم كان قد وعده انه مش هيخلى مروه تندم ابدا
ومعتز كان قد كلامه انه مش هيحب مايا
ومر سنتين
وفى جناح معتز استيقظت مايا بعد منتصف الليل و
مايا بالم: معتز معتز اصحى معتز
معتز بعصبيه: اى فى اى
مايا بعياط: انا شكلى هولد
معتز بنوم: هتولدى طب نامى والصبح نروح المستشفى (
)
مايا بصتله بحزن والم وحاولت تنام لكن الالم بدأ يزيد وهى بتكتم صوت عياطها لكن مقدرتش تتحمل اكتر من كدا و
مايا بصوت عالى وصريخ: ااااه الحقونى هموت من الالم
معتز قام بعصبيه: يخربيت معرفتك ياشيخه لازم تفضحينى وتسمعى الناس قومى غيرى هدومك
مايا بتحاول تقوم وتغير هدومها وفعلا نجحت ومعتز غير هدومه وشدها من ايدها ونزل وركبو العربيه وراح المستشفى ودخلت اوضة العمليات وبعد تلات ساعات خرجت الممرضه وهى شايله البيبى ولاقت معتز نايم على نفسه و
الممرضه: معتز بيه
مفيش رد قربت هزته و
الممرضه:معتز بيه قوم المدام ولدت
معتز صحى: بتقولى اى
الممرضه وهى بتمد ايدها بالبيبى: المدام ولدت وجابت ولد زى القمر الف مبروك
معتز اخد البيبى وبصله بفرحه: الله يبارك فيكى
وطلع فلوس وهى اخدتها ومشيت وبعد يومين خرجت مايا من المستشفى
ومر كمان تلات سنين
فى جناح سليم قامت مروه من نومها وحاسه بالم فظيع بس مرضيتش تقوم سليم لان كل لليله تقومه ويروحو المستشفى ويطلع مش موعد الولاده دلوقتى ويرجعو تانى
مروه قامت تتمشى فالاوضه والبلكونه لكن مقدرتش تتحمل الالم راحت تقوم سليم
مروه بالم وعياط: سليم سليم
سليم صحى بقلق: اى مالك ياحبيبتى
مروه بدأت تعيط جامد: تعبانه اوى من الصبح
سليم بضيق: طب ليه مصحتنيش ورحنا المستشفى
مروه قاعدت وبدأ تعيط وسليم قام غير هدومه ولبس مروه الاسدال وشالها وركب عربيته وانطلق بسرعة البرق على المستشفى ودخلت العمليات وسليم واقف بقلق رايح جاى فالمستشفى وبعد خمس ساعات خرجت الممرضه وشايله على كل ايد بيبى و
الممرضه بابتسامه: مبروك ياسليم بيه تؤام ولد وبنت
سليم لسه هيسأل عن مروه
الممرضه قطعت كلامه: مدام مروه كويسه جدا ونقلناها اوضه عاديه وبس تصحى وتقدر تشوفها
سليم بفرح اخد منها التؤام وبصلهم بحب وطلع فلوس كتير اداها للممرضه و
سليم: خدى دول وزعيهم عليكى وعلى صحابك
الممرضه بفرح: ربنا يخليك ياسليم بيه وتانى مره الف مبروك وحمدلله على سلامة المدام
سليم:الله يبارك فيكى
وفضل باصص لولاده بحب ومروه فاقت من البنج وقرروا يسمو سيف وحبيبه
باااااك
سليم بص بحب لمروه اللى نامت على كتفه و
سليم: انتى اعظم هديه من ربنا ليا انا مش عارف انا عملت اى عشان ربنا يرزقنى بيكى انتى غيرتينى للاحسن يامروتى خلتينى اصلى واقرب من ربنا واعرف ربنا اكتر ربنا ميحرمنيش منك ابدا ياروح قلبى
وشالها ونزل
حطها على السرير وبص فالجنينه لاقى ارسلان لسه بيجرى ويضرب ف سيف وحبيبه بصلهم بحنان و
سليم: ربنا ميحرمنيش منكم بس برضو مش هتنامو هنا خليكم فالجنينه عشان تحترمو نفسكم
ودخل ينام
وطلع الصباح ووصلت ايام وسراج واحمد القاهره وحجزو ف فندق ودخلوا ينامو قبل حفلة التخرج
وفالجنينه استيقظ سيف وصحى ارسلان وشال حبيبه طلعو الجناح بتاعهم لاقى سليم ومروه قاعدين يفطروا ارسلان بصلهم وهو شايل حبيبه و
ارسلان غمز لابوه وبيهمس لسليم: اقول صباحيه مباركه يابوب ولا اى (
)
سليم قام وارسلان بيضحك و طلع يجرى وهو شايل حبيبه حطها ف سريرها ونزل تانى الجنينه وسيف خد شاور ونزل تانى و
سيف:هو انت قولت اى لبابا خلاه قام كان هيضربك يا ابيه
ارسلان رفع حاجبه:ابيه!!! وبعدين انت مالك لما تكبر هعرفك وبعدين امتى الاحترام دا ما امبارح كان اسمى زفت
سيف: اولا على فكره انا بحترمك وبقولك ابيه علطول بس ساعات انت بتضيقنى فانا بشيل كلمة ابيه دى ثانياً بقا ودى الاهم انا كبير وعندى 15 سنه ف قولى بقا انت قولت لبابا اى
ارسلان ضربه على قفاه: امشى ياض قدامى خلينا نطلع ننام شوى قبل حفلة التخرج قال قولت لبابا اى
وطلعو ينامو وسليم ومعتز راحو الشركه ومروه بتجهز هدوم كل واحد من ولادها للحفله وجهزت هدومها وهدوم سليم
وجاء المساء وجهزت ايام وجهز سراج واحمد كمان ومشيوا على قاعة الاحتفال
وفى جناح سليم كلهم جهزوا ونزلو و
سليم: يلا يامعتز جهزت ولا لسه
معتز من فوق: انا جهزت بس لسه شاهى ومايا قدامهم شوى روحو انتو واحنا هنيجى وراكم
سليم:تمام ماشى متتأخرش
ومشيوا
ايام وسراج واحمد وصلوا وقعدو وطلبو عصير و
ايام اخدت العصير بتاعها ف ايدها: عن اذنك يابابا هروح التواليت
سراج: ماشى متتأخريش
وف نفس الوقت وصل سليم ومروه وولادهم و
ارسلان: ادخلوا انتو وانا هركن العربيه وجاى علطول
سليم: ماشى
ودخلوا
وارسلان ركن العربيه ودخل
وايام خرجت من التواليت وماشيه بتبص وراها وفجأه خبطت ف واحد
ارسلان: انتى غبيه مبتشوفيش
ايام بغضب:احترم نفسك مين دى اللى غبيه
ارسلان بعصبيه: واحده شبهك شوفى العصير بتاعك عمل اى فالبدله
ايام بصتله من تحت لفوق:عادى روح ياعم الحج نضفها فالتواليت مش بعيد يعني
ارسلان:عم الحج !! انتى مش عارفه بتكلمى مين
ايام قربت منه وبقوه: ولا يهمنى اعرف اصلا
وسابته ومشيت وسط زهوله
والقاعه امتلئت بالناس وايام شافت معتز وبصتله بكره وغضب وفى نفس الوقت بثقه انها هتجيب حقها وحق مامتها
وتم تكريم الاوائل وكان طبعا ايام وارسلان منهم وبصو لبعض نظرات صدمه وبعدين استهزاء وانتهى الحفل ومن تانى يوم ايام استلمت شغلها وارسلان كذالك وسراج واحمد رجعو بورسعيد وايام اجرت شقه صغيره ليها
وبعد مرور شهر
تدخل فتاه شركة الدمنهوري وتمشى بقوه وثقه والكل ينظر لها بأستغراب ويهمسوا: مين دى
طلعت الفتاه على مكتب معتز وطلبت من السكرتيره تقابل معتز و
الفتاه: معتز بيه موجود
ندى: اه يافندم موجود فى معاد سابق
الفتاه بصت لندى بغضب وتحذير: لا مفيش
ندى خافت منها: طب ثوانى هبلغه اسم حضرتك اى
الفتاه: قوليله ضحى
ندى:تمام
ودخلت و
معتز: فى حاجه ياندى
ندى: ايوا يافندم فى واحده برا اسمها ضحى عايزه تقابل حضرتك
معتز بتذكر وصدمه: ضحى
وقام يجرى فتح باب المكتب وبص للبنت و.....
تعليقات
إرسال تعليق