رواية زواج عن صفقة الفصل العاشر 10 بقلم اية محمد
 |
| رواية زواج عن صفقة الفصل العاشر 10 بقلم اية محمد |
رواية زواج عن صفقة الفصل العاشر 10 بقلم اية محمد
مرت سنوات كثيره ورعد أصبح شاب فى العشرينات من عمره واصبح دكتور كبير وعنده مستشفى كبيره ومشهوره
رعد شاب وسيم وكلمه واسيم لا تكافيه لديه بشره بيضاء وشعره بنى وعيونه خضراء ولديه دقن خفيفه
رعد كان نايم وافاق على رن هاتفه
كان ذالك الاتصال من معشوقته وحب طفولته
رعد بنوم: الووو
نرمين: ممكن افهم مين دى
رعد اتعدل فى نومته: ابتدينا
نرمين بغضب: انا مبهزرش مين دى
رعد: هيا مين ؟
نرمين بضيق: انت عارف كويس انا بتكلم عن مين
رعد: نرمين انا لسه صاحى وفعلا مش عارف تقصدى مين
نرمين: البت الملزقه اللى اتصورت معاها امبارح
رعد ب ابتسامه: اها قصدك على امل
نرمين بغيره: لا ياشيخ وكمان فاكر إسمها
رعد: انتى طالبه معاكى نكد النهارده ولا اى
نرمين: قصدك اى قصدك انى نكديه؟؟
رعد: لا ياحببتى واللهى مقصدش
نرمين: امال تقصد اى !!
رعد: مقصدش حاجه
نرمين: طيب انت بتعمل اى
رعد: مش بعمل حاجه كنت نايم وحضرتك صحتينى
نرمين: اسفه ياحبيبى ازعجتك بس انت متخيلتش اول مشوفتها حطه اديها على كتفك حصلى اى...ثانيه بس انت بتخليها تحط اديها عليك ليه
رعد بزعيق: تاااااانى يانرمين
نرمين بزعل: انت بتزعقلى عشانها
رعد: مش بزعق عشانها بزعق عشان اسلوبك
نرمين: انت اتغيرت اووى يارعد انت مكنتش كدا
رعد: معلش ياحببتي تعبان من شغل وكدا
نرمين: خلاص مسمحاك
رعد: الحمدالله
نرمين: بتقول حاجه
رعد: لا لا مبقولش
نرمين: تمام جهز نفسك عشان هتيجى معايا عيد ميلاد صحبتى
رعد: اديكى قولتى عيد ميلاد صحبتك انا هاجى اعمل اى
نرمين: يعنى يرضيك اروح لوحدى افرد حد عاكسنى هعمل اى
رعد: بشبشب واديلوا بيه
نرمين: وبالشبشب ليه ما انت هتبقي معايا
رعد: طيب يانرمين هفضي وقت عشانك
نرمين: حبيبي متحرمش منك...سلام بقي عشان راحه مشوار
رعد: سلام
رعد قفل معاها واستحمم وجهز واتجه للاسفل
رعد ب ابتسامه: صباح الخير
نغم ب ابتسامه: صباح النور
رعد: سوسو ابقي قولى لبنتك تبطل جنون
تسنيم: قصدك اى قصدك انى بنتى مجنونه
رعد ب ابتسامه: لاء دا اظاهر ان الجنون ورثاه من العيله
تسنيم: تعرف رغم ان انا وانت ناقر ونقير الا انى بحبك
رعد: امال لو مكنتيش بتحبينى كنتى هتخطبينى لبنتك ليه...اممم جايز عشان
واد مز والبنات بتجرى ورايا ودكتور مشهور فقولتى دا عريس لقطه
متضيعهوش من ايدك مش كدا قولى قولى متتكسفيش انا زى ابنك
تسنيم: انتى الواد دا جبتيه منين
رعد: كنت مرمى قدام باب مسجد وبعيط فصعبت عليها فقالت تاخدنى وتربينى اهو تكسب فيا ثواب
تسنيم: ابنك دا بكاش وشايف نفسه
نغم: طبعا مش ابنى
ثم اتذكرت ثائر وثقته فى نفسه وغروره ف كل تلك الأفعال يفعلها رعد لكن رعد يختلف شويه عن ثائر لان رعد بيحب المرح والهزار اما ثائر فحياته بقت مليئه بالحزن والالم
تسنيم لاحظت على نغم ذالك لانها تعلم بكل شئ
رعد: المزه سرحت فى اى
نغم: هااا
رعد: لا دا انتى فى وادى تانى غير اللى احنا فيه
تسنيم: ولا يلا شوف كنت رايح فين
رعد بغمزه: هروح بس رجعلكم
غادر رعد وتحدثت تسنيم
تسنيم: مش كفايه بقي كدا
نغم: كفايه اى
تسنيم: انتى عارفه قصدى
نغم: خلاص ياتسنيم
تسنيم: لا مش خلاص رعد بقي شاب ومن حقه يعرف ان ليه اب مش كفايه حرمتيه منه
نغم: انتى عارفه كويس هوا عمل اى ومهما عملت مش هقدر اسامحه
تسنيم: ومدام مش قادره تسمحيه بتحبيه ليه لحد دلوقتى
نغم ب ارتباك: اناا...
تسنيم: انتى اى؟؟
نغم بدموع: تسنيم انتى ممرتيش بل ماريت فيه ولا حسيتى بالحسيت بيه
تسنيم وهيا تمسح دموع نغم: عارفه انك اتعذبتى واتظلمتى كتير فى حياتك بس ذنب رعد اى انه يتحرم من حضن ابوه وكمان مفكرتيش لو عرف هيعمل اى
نغم بخوف: لا لا محدش هيقوله طبعا دا مستحيل
تسنيم: طيب اهدى اهدى محدش هيقوله
تسنيم اهدائتها وضمتها لحضنها
رعد انهى كل عمله وجهز نفسه لعيد الميلاد وكان شيك جدا
نرمين: كنت لازم تتشيك اوى كدا
رعد: امال كنت أعمل
نرمين: كنت البس اى لبس من عندك
رعد: امال دا انا سارقه؟؟
نرمين: مش قصدى اقصد مكنش لازم بادله والافوره دى ولا انت عاجبك البنات اللى بتعاكسك دى
رعد: عحبنى
نرمين: نعمممم
رعد: لا قصدى مش عجبنى
نرمين: ابقي انطق الكلام عدل
رعد: طيب هنفضل نتخانق كدا كتير
نرمين: امال هنعمل اى
رعد شدها من اديها
نرمين: انت بتعمل اى
رعد: هنرقص
رعد رقص مع نرمين وكان بيغنلها وكان الكل بيبصلهم وهيا كانت مكسوفه جدا
عيد الميلاد خلص ونرمين ورعد كانو بيتمشوا سوا
نرمين: رعد انت بتحبنى
رعد: ودا سؤال يتسأل
نرمين: بس انت بعدت عنى الفتره اللى فاتت
رعد: انتى عارفه كويس انه مش ب ايدى
نرمين اتصنعط الحزن
رعد: خلاص ياستى انا اسف مش هبعد تانى وقام بايسها من خدها
نرمين شهقت: انت عملت اى
رعد: عملت اى؟!
نرمين: انت ازاى تعمل كدا وخصوصا فى شارع الناس تقول أى
رعد: تقول انى مجنون
نرمين: انت فعلا مجنون
رعد: عشان بحبك
نرمين بكسوف: بجد يارعدى
رعد: بجد....وبلاش رعدى دى الا واللهى اعمل حاجه متعجبكيش
نرمين: على فكره انت قليل الادب
رعد: بقي كدا
نرمين: خلاص يارعد واللهى اسفه
جه شاب وعاكس نرمين ورعد كان هيضربه لكن نرمين وقفته واسرع الشاب عندما رأى نظرات الغضب فى عيون رعد
رعد بغضب: بقولك اى قولى لامك تحدد يوم الفرح عشان خلاص مش قادر استحمل ولو موفقتش هاجى واخطفك ويلا انجرى قدامى
ابتسمت نرمين على غيره رعد
رعد وصل نرمين وغادر وعندما وصل اللى القصر وصعد الى غرفته وغير ملابسه
رعد اتسطح على السرير وهوا يتذكر معشوقته والابتسامه على وجهه وغفت عينه بدون ما يحس
وبعد مرور وقت كثير رعد افاق على رنت هاتفه
رعد: الووو
.....
رعد: انت بتقول اى طيب انا جاى حالا
رعد قام لبس بسرعه
ودخلت نغم غرفه ابنها لقته يبدوا عليه القلق
نغم: فى أى
لم يرد عليها رعد واخذ مفاتيح سيارته واتجه مسرعا لاسفل وركب وقاد سيارته بسرعه جدا
نغم وقفت تفكر اى اللى حصل مع رعد لان دى اول مره رعد يتاجهلها
تعليقات
إرسال تعليق